''Όταν τα ποδοσφαιρικά clubs αναγκάζονται ή αποφασίζουν να στραφούν στην αγορά για τον εντοπισμό νέου προπονητή πρέπει να εστιάζουν σε περιπτώσεις που η φιλοσοφία τους ''ταιριάζει'' με τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών του ρόστερ τους, ιδιαίτερα αν έχει προηγηθεί μια πετυχημένη σεζόν''. Ο Jimmy Jump γράφει για τη μετακίνηση του Ουζουνίδη στην Α.Ε.Κ. στο SportPortal2014.blogspot.gr...
Η αποχώρηση του Μανόλο Χιμένεθ και η άμεση πρόσληψη του Μαρίνου Ουζουνίδη από την Α.Ε.Κ. ήρθαν να μεταβάλλουν ακόμα περισσότερο τα δεδομένα γύρω από τις μεγάλες ομάδες του πρωταθλήματός μας. Η μετακίνηση του Χριστοδουλόπουλου στον Ολυμπιακό και οι σημερινές ραγδαίες εξελίξεις στην πρωταθλήτρια έχουν ήδη προσδώσει ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον για τη νέα σεζόν πριν καλά καλά ξεκινήσει το καλοκαίρι. Και φέτος οι οικονομικές υπερβάσεις θα είναι ελάχιστες, όμως σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, οι αλλαγές είναι πιο ηχηρές και ξεσηκώνουν εντονότερες συζητήσεις...
Τη γνώμη μου για τον Εβρίτη τεχνικό τη γνωρίζετε. Για μένα είναι μακράν ο καλύτερος προπονητής στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή (μαζί με τον Γιώργο Δώνη), απλά στάθηκε ιδιαίτερα άτυχος καθώς τον τελευταίο 1,5 χρόνο συνεργάστηκε κι εμπιστεύτηκε άτομα που φορούν παντελόνια μόνο και μόνο για να μην κρυώνουν. Το έργο που παρουσίασε στον Παναθηναϊκό (και στις προηγούμενες ομάδες που εργάστηκε) σαφώς και δεν αποτελεί από μόνο του λόγος που καθιστά σίγουρη την επιτυχία του στον πάγκο της Α.Ε.Κ., ωστόσο θεωρώ τη συγκεκριμένη απόφαση του Δημήτρη Μελισσανίδη ως ορισμό αυτού που εννοούμε ''ιδανική επιλογή''.
Όταν τα ποδοσφαιρικά clubs αναγκάζονται ή αποφασίζουν να στραφούν στην αγορά για τον εντοπισμό νέου προπονητή πρέπει να εστιάζουν σε περιπτώσεις που η φιλοσοφία τους ''ταιριάζει'' με τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών του ρόστερ τους, ιδιαίτερα αν έχει προηγηθεί μια πετυχημένη σεζόν. Ο Ουζουνίδης στηρίζεται στο 4-4-1-1, σύστημα που η Ένωση χρησιμοποίησε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Φυσικά και υπάρχουν διαφορές σε σχέση με αυτά που ζητούσε ο Χιμένεθ (π.χ. με τον Μαρίνο οι ακραίοι μέσοι συγκλίνουν προς το κέντρο, τα μπακ ''ανεβαίνουν'' συχνότερα, οι κεντρικοί χαφ είναι περισσότερο ''εξάρια'' παρά ''οχτάρια''), όμως σε γενικές γραμμές τα ''θέλω'' της νέας εποχής θα μοιάζουν με αυτά της παλιάς. Για παράδειγμα, φανταστείτε πόσο ταιριάζουν στη φιλοσοφία του πρώην τεχνικού του Παναθηναϊκού ο Λιβάγια (για τη θέση του περιφερειακού επιθετικού), ο Μάνταλος (για τα άκρα ή αντί του Κροάτη), οι Σιμόες-Γαλανόπουλος (για τον άξονα της μεσαίας γραμμής) ή οι Γκάλο-Χουλτ (τον Σουηδό τον είχε και στους πράσινους). Θεωρώ βέβαιη την απόκτηση ενός επιθετικού με διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Αραούχο (πιο γρήγορος, καλύτερος στο πρεσάρισμα), όπως και ενός παίκτη για τα άκρα της μεσαίας γραμμής...
Επίσης, η Ένωση με την ανακοίνωση της πρόσληψής του κατάφερε να κερδίσει πόντους και στον επικοινωνιακό τομέα, ενώ κανείς δεν πρέπει να λησμονεί, ότι ο Έλληνας κόουτς είναι ένας άνθρωπος που δεν θα χρειαστεί διάστημα προσαρμογής, όντας γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας. Το τελευταίο στοιχείο είναι πολύ σημαντικό, καθώς ο δικέφαλος έχει μπροστά του την πρόκληση που ονομάζεται ''προκριματικά Champions League'' και δεν υπάρχουν μεγάλα χρονικά περιθώρια αναζήτησης λύσεων από το εξωτερικό. Ξαναλέω, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για την κιτρινόμαυρη πορεία του Ουζουνίδη, ωστόσο την παρούσα χρονική στιγμή η συγκεκριμένη επιλογή μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως ιδανική...
ΥΓ. Η μικρή πράσινη συνεργασία του Μαρίνου με τον Λυμπερόπουλο είχε καλές, αλλά και κακές στιγμές. Έχω περιέργεια να δω πώς θα συνυπάρξουν και σε έναν πιο υγιές ποδοσφαιρικά οργανισμό...