Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε την προσθήκη του Ανάς Ζαρουρί από τη Λανς και το SportPortal2014.blogspot.gr αναλύει τόσο τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του, όσο και τι σημαίνει η απόκτησή του!
Η συγκεκριμένη στήλη δημιουργήθηκε το 2016 με στόχο να παρουσιάζει με κάθε λεπτομέρεια τους νέους ποδοσφαιριστές, προπονητές και τεχνικούς διευθυντές των ''μεγάλων'' ομάδων! Δίνει έμφαση σε όσους δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί στο ευρύ κοινό και κυρίως προέρχονται από την αγορά του εξωτερικού!
O Aνάς Ζαρουρί γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου του 2000 στο Μέχελεν του Βελγίου από Μαροκινούς γονείς. Πραγματοποίησε τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματά του σε ηλικία έξι ετών μέσω της ακαδημίας της Χέφεν και στη συνέχεια εντάχθηκε στη Μέχελεν. Έπειτα ακολούθησε η εμπειρία του στην JMG Academy και το πέρασμά του από τη Ζούλτε Βάρεγκεμ, μέχρι που υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με τη Λόμελ το καλοκαίρι του 2019. Αγωνίστηκε στη δεύτερη βελγική κατηγορία για δύο χρόνια, αν και στα μέση της σεζόν 2020-21 συμφώνησε να πάρει μεταγραφή στη Σαρλερουά (προσέφερε 150.000 ευρώ για την αγορά του και τον άφησε δανεικό για έξι μήνες)...
Από τη στιγμή που ήταν εξαιρετικός και στην κορυφαία λίγκα του Βελγίου ήταν αναμενόμενο ότι θα προσελκύσει το ενδιαφέρον συλλόγων του εξωτερικού. Η Μπέρνλι της τότε αγγλικής Championship αποφάσισε να επενδύσει 4.200.000 ευρώ για την αγορά του και δεν το μετάνιωσε, αφού ο Ζαρουρί ήταν ένα από τα σημαντικότερα στελέχη της στην πορεία μέχρι την κατάκτηση του τίτλου και τον προβιβασμό στην Premier League! Το ντεμπούτο του σε ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου δεν ήταν το αναμενόμενο (αποβλήθηκε στην πρεμιέρα κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι), ενώ παράλληλα δεν κατάφερε να προσαρμοστεί ποτέ στο ρυθμό και στο διαφορετικό είδος ποδοσφαίρου που έπαιζε πια η Μπέρνλι. Επέστρεψε στη δεύτερη λίγκα για λογαριασμό της Χαλ (εξάμηνος δανεισμός) κι όταν επανήλθε στο club πωλήθηκε στη Λανς έναντι 5.000.000 ευρώ! Στο γαλλικό σύλλογο "κατέγραψε" μία σεζόν με πολλές συμμετοχές, αν και ποτέ δε θεωρούταν αναντικατάστατο μέλος της ενδεκάδας. Είναι διεθνής με το Μαρόκο (ήταν στην αποστολή του συνόλου που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Μουντιάλ το 2022), αλλά έχει να κληθεί ξανά από το 2023. Ήταν διεθνής με τα μικρά κλιμάκια του Βελγίου και κάποτε έγινε "μάχη" μεταξύ των δύο ποδοσφαιρικών ομοσπονδιών για χάρη του. Τελικά, επέλεξε τη χώρα των γονιών του για να αγωνιστεί σε αντρικό επίπεδο...
Σε αντίθεση με όσα ίσως αντιπροσωπεύουν ή έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ως συμπεριφορές και νοοτροπία από ποδοσφαιριστές χωρών της βόρειας Αφρικής, ο νέος μεσοεπιθετικός του Παναθηναϊκού είναι ένα σχετικά ήρεμο και ταπεινό παιδί. Συμπεριφέρεται πολυ ευγενικά στους γύρω του και πλέον νιώθει πιο έτοιμος να προσαρμοστεί σε καινούργια περιβάλλοντα κι ομάδες. Δε δημιουργεί προβλήματα εντός των αποδυτηρίων, σέβεται κι αποδέχεται τις εντολές του προπονητή του κι είναι αρκετά ομαδικός για τέτοιου είδους τεχνικών χαρακτηριστικών παίκτη. Σε αυτό το στάδιο της καριέρας του αρχίζει κι ωριμάζει περισσότερο εντός κι εκτός γηπέδου κι εξακολουθεί να πιστεύει ότι μπορεί να φτάσει ψηλά. Φυσικά, το πρόσωπο που παρουσιάζει σε όλους τους τομείς είναι εντελώς διαφορετικό όταν νιώθει εμπιστοσύνη και στήριξη από το σταφ και γενικότερα από τον οργανισμό. Ήθελε να βρει ένα σύνολο που θα τον υποδεχθεί ως "ηγέτη". Βέβαια, πρέπει να αποδείξει ότι βρίσκεται σε πνευματική θέση να υποστηρίξει μία απαίτηση σαν αυτή...
Στα πρώτα επαγγελματικά βήματα της καριέρας του ο Ζαρουρί αγωνιζόταν κατά κύριο λόγο ως δεύτερος επιθετικός. Σταδιακά μετατοπίστηκε στα άκρα της επίθεσης και κυρίως στο αριστερό, για να συγκλίνει και να παράγει ή να απειλεί με το "καλό" του δεξί. Έχει χρησιμοποιηθεί κι ως επιτελικός μέσος, ενώ πέρσι στην Λανς κάποιες φορές δοκιμάστηκε κι ως αριστερός full back σε συστήματα με τριάδα στην άμυνα. Τακτικά έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια, ωστόσο χρειάζεται κι άλλη δουλειά για να τελειοποιήσει τις γνώσεις του κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με τους χώρους που πρέπει να καλύπτει και τις κινήσεις του χωρίς τη μπάλα. Είναι πολύ οξυδερκής ποδοσφαιρικά, απλά είναι αναγκαίο να αποκτήσει συνεισφορά στην ομαδική λειτουργία κι όταν δεν έχει τη μπάλα στα πόδια του. Κατά τη γνώμη μου, ο ρόλος που του ταιριάζει είναι αυτός του αριστερού εξτρέμ σε ένα τακτικό μοντέλο που θα απαιτεί από αυτόν δημιουργία από "μέσα-αριστερά" και συνεργασίες με τον αντίστοιχο μπακ...
Το κύριο προτέρημα του διεθνή Μαροκινού φυσικά κι έχει να κάνει με τη σπουδαία τεχνική κατάρτιση που διαθέτει. Μπορεί να παράξει πολλά ρήγματα στο "1vs1" και να αποδειχθεί πηγή κινδύνων είτε μένοντας κοντά στη γραμμή, είτε κινούμενος και πιο εσωτερικά. Η ντρίμπλα του στηρίζεται ως επί το πλείστον στην τεχνική, αλλά όντας παράλληλα γρήγορος κι ευκίνητος, δημιουργείται ένα "μείγμα" δεξιοτήτων που τον καθιστά εξαιρετικό ντριμπλέρ. Κάποιες φορές το παρακάνει με ορισμένες περίτεχνες ενέργειες, όμως ο κόσμος λατρεύει να τις βλέπει. Επιπλέον, διαθέτει τρομερές υποδοχές και κοντρόλ (ακόμα έχοντας πλάτη το τέρμα), είναι ψύχραιμος υπό καθεστώς πίεσης κι όταν βρει χώρο θα δοκιμάσει να αναπτύξει κι ατομικές ενέργειες σε φάση transition...
Στην αρχή του κειμένου μας αναφέραμε ότι ο Ζαρουρί είναι ένας μεσοεπιθετικός, που απο τη μία πλευρά είναι εξαιρετικός ντριμπλέρ, όμως από την άλλη είναι κι αρκετά ομαδικός. Θέλει να πασάρει, "βλέπει" γήπεδο, επιδιώκει την ανάπτυξη άμεσων συνεργασιών, του αρέσει να πασάρει με μία επαφή, ενώ προσπαθεί να παίζει και χαμηλά χωρίς να σηκώνει άσκοπα τη μπάλα από το έδαφος (για αυτόν το λόγο δε θα τον δείτε συχνά να πραγματοποιεί μακρινές ή διαγώνιες μπαλιές). Είναι διορατικός κι όποτε πρέπει, θα δοκιμάσει και κάθετες μεταβιβάσεις. Το στοιχείο που τον κάνει να θεωρείται τρομερό "εργαλείο" για την παραγωγή συνεργασιών ειδικά στο αριστερό άκρο, έχει να κάνει με την πάρα πολύ γρήγορη σκέψη που έχει. Ο -σχεδόν- 25χρονος άσος πασάρει άμεσα κι έχει πολύ καλή αίσθηση του χώρου και των κινήσεων των συμπαικτών του. Απέναντι σε κλειστές άμυνες ή υπό καθεστώς έντονου pressing, δίνει λύσεις με τις "αυτόματες" μεταβιβάσεις του λίγων μέτρων και "ξεδιπλώνει" την επίθεση της ομάδας του. Στην Ελλάδα θέλω να τον δω να παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες και να μην "κρύβεται"...
Στη μέχρι τώρα καριέρα του δεν έχει καταφέρει να σταθεροποιήσει τα τελειώματά του. Λόγω ποιότητας είναι ικανός να πετύχει ένα απίθανο γκολ, όμως θα υπάρξουν και στιγμές που θα αστοχήσει από πλεονεκτική θέση. Του αρέσει να συγκλίνει από τα αριστερά και να πλασάρει με το δεξί, βάζοντας στη μπάλα εσωτερικό φάλτσο και σημαδεύοντας την απέναντι γωνία. Διαθέτει αξιόπιστη σέντρα, ειδικά όταν και πάλι συγκλίνει για να εκμεταλλευτεί το δεξί του (ίσως σκοράρει με κάποια σέντρα-σουτ). Πρόκειται για ικανό εκτελεστή στημένων φάσεων που προορίζονται για γέμισμα. Το αριστερό του δεν είναι τόσο κακό. Έχει δουλέψει πολύ τα χτυπήματά του με αυτό, επειδή αναγκάζεται να στραφεί στον αριστερό διάδρομο αρκετές φορές παίζοντας με "ανάποδο" πόδι...
Τα τελευταία χρόνια συνειδητοποίησε ότι πρέπει να παρουσιάζεται πιο συνεπής αμυντικά αν θέλει να αγωνίζεται σε κορυφαίο επίπεδο. Προς το παρόν δεν έχει πετύχει απόλυτα το συγκεκριμένο σκοπό του, όμως οφείλουμε να σημειώσουμε ότι "αγαπά" λιγάκι... παραπάνω τις επιστροφές και το μαρκάρισμα σε σχέση με το παρελθόν. Αν του ζητηθεί, θα πρεσάρει όσο μπορεί, αλλά και πάλι δε θεωρείται τέτοιας προσέγγισης μεσοεπιθετικός, ούτε καταγράφει υψηλή αποτελεσματικότητα σε τομείς όπως τα κλεψίματα ή το επιθετικό μαρκάρισμα και το τάκλιν. Μερικά από τα μειονεκτήματα που εντοπίζονται στο "πακέτο" του κι ουσιαστικά δυσκολεύουν προς το παρόν (;) τη μονιμοποίησή του σε πρωταθλήματα όπως το αγγλικό ή το γαλλικό έχουν να κάνει με την αθλητικότητα, τη δύναμη, την ένταση, την επαφή και τη σκληράδα. Έχει αυξήσει τα επίπεδα της μαχητικότητάς του, απλά υστερεί σωματικά και μυϊκά. Από πλευράς αντοχών επίσης βελτιώθηκε πολύ την περσινή σεζόν και δεν έχει υποστεί σχεδόν κανένα αξιοσημείωτο τραυματισμό στη μέχρι τώρα καριέρα του. Στις λίγκες που αγωνιζόταν δε θεωρούταν "πηγή" ενέργειας κι έντασης. Παραμένει ανθεκτικός στα μαρκαρίσματα και στις επαφές, "βλέπει" τον κόσμο από τα 176 εκατοστά, το άλμα του είναι μέτριο προς κακό και δε συνεισφέρει ιδιαίτερα στο ψηλό παιχνίδι...
Μετά από μία χρονιά όπου βελτιώθηκε αισθητά σε τομείς όπως η φυσική κατάσταση κι η τακτική γνώση, ο Ζαρουρί είχε ανάγκη από μία μετακίνηση σε χαμηλότερης έντασης πρωτάθλημα. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του σε συνδυασμό με την ένταξή του σε ένα πλαίσιο παιχνιδιού που του ταιριάζει (ο Παναθηναϊκός παίζει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας στο πρωτάθλημα, λόγω Μαξίμοβιτς-Σιώπη στον άξονα επιζητά δημιουργικά στοιχεία και συγκλίσεις από τον αριστερό εξτρέμ, η ανάπτυξή του σε σετ καταστάσεις στηρίζεται πολύ στις συνεργασίες από τα άκρα) έχουν δημιουργήσει εύλογη αισιοδοξία σχετικά με την πορεία του Μαροκινού στα μέρη μας. Το θέμα είναι κι ο ίδιος να αντιμετωπίσει με κίνητρο την παρουσία του στο τριφύλλι και να πιστέψει ότι μέσω αυτού θα μπορέσει να επανέλθει εκεί που βρισκόταν...
Τέλος, θα ήθελα να προσθέσω και κάτι ακόμα. Από την ημέρα που ανέλαβε τις τύχες των πράσινων ο Βιτόρια, οι "καλές" περίοδοί τους (Νοέμβρης με μέσα Ιανουαρίου και τα δύο ματς με τη Ρέιντζερς) χαρακτηρίστηκαν από έντονη αστοχία και σπατάλη πολλών ευκαιριών. Ειδικά μετά τον τρόπο που ήρθε ο αποκλεισμός από τους Σκωτσέζους, άπαντες έκαναν λόγο για ανάγκη προσθήκης παικτών στην επίθεση με ευχέρεια στο γκολ. Ο Ζαρουρί δεν είναι τέτοιος, αν και φυσικά έχει την ποιότητα να αυξήσει την παραγωγικότητά του παίζοντας σε μία λίγκα όπως η ελληνική. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι ο Βιτόρια βλέπει από διαφορετική οπτική γωνία την κατάσταση και πιστεύει ότι τα περισσότερα γκολ θα έρθουν με αύξηση της παραγωγής φάσεων. Προσωπικά, συμφωνώ απόλυτα μαζί του, ειδικά όταν σου παρουσιάζεται η ευκαιρία να "δοκιμάσεις" ως δανεικό τον Ζαρουρί με χαμηλή option αγοράς...