Το γαλανόλευκο θαύμα! (VIDEOS, PHOTOS)

Συμπληρώθηκαν 19 χρόνια από τη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ! Το SportPortal2014.blogspot.gr γράφει για το θρίαμβο της ''επίσημης αγαπημένης'' απέναντι στις Η.Π.Α. για τα ημιτελικά του Μουντομπάσκετ του 2006...

Η πλειονότητα των ''μπασκετικών'' υποστηρίζει, ότι μόνο μία ομάδα μπορεί να χαρακτηριστεί ως ''Dream Team'' στην ιστορία του αθλήματος. Ποια είναι αυτή; Εκείνη των Αμερικανών στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992... Παρόλα αυτά, 14 χρόνια αργότερα ακόμα μία ''Dream Team'' έκανε την εμφάνισή της στο παγκόσμιο μπάσκετ και ήταν... ελληνικής προελεύσεως. Την πρώτη Σεπτεμβρίου του 2006 η επίσημη αγαπημένη επικρατούσε των Η.Π.Α. με 101-95 κι εξασφάλιζε τη συμμετοχή της στο μεγάλο τελικό του Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας. Εκείνος μπορεί να αποδείχθηκε καταστροφικός για την ομάδα μας, ωστόσο δεν έσβησε σε καμία περίπτωση όλα όσα ζήσαμε εκείνο το καλοκαίρι με την ''αρμάδα'' του Παναγιώτη Γιαννάκη...

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά... Η Ελλάδα πήγε στα γήπεδα της Ιαπωνίας ως Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Μετά την κλήρωση των ομίλων, οι διασταυρώσεις οδηγούσαν σε ''συναπάντημα'' με τους Αμερικανούς στα ημιτελικά, αν εμείς κατακτούσαμε την πρώτη θέση του ομίλου μας. Κάτι τέτοιο επιτεύχθηκε, καθώς Κατάρ, Τουρκία, Αυστραλία, Λιθουανία και Βραζιλία ''υποκλίθηκαν'' στη γαλανόλευκη, ενώ η Κίνα στους ''16'' και η Γαλλία στους ''8'', αποτέλεσαν εύκολη λεία...

Κι η Αμερική έφτασε εύκολα στη ζώνη των μεταλλίων, έχοντας το απόλυτο των νικών σε εφτά αγώνες, όπως ακριβώς κι η Εθνική μας ομάδα. Το μόνο άσχημο γεγονός που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν η απουσία του Νίκου Ζήση, ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά στο ζυγωματικό από το ''δολοφονικό'' χτύπημα του Βραζιλιάνου Βαρεζάο. Παρά τις δυσκολίες και τις δεδομένες υψηλές δυνατότητες των αντιπάλων μας, όλοι στην ομάδα πίστευαν στην πρόκριση. Από την αρχή της προετοιμασίας, ο συγκεκριμένος ημιτελικός είχε ''σταμπαριστεί'' ως το ματς-ορόσημο αυτής της προσπάθειας κι όλοι τον περίμεναν με ανυπομονησία για πολύ καιρό...

Πρώτος στόχος μας στο παιχνίδι, ήταν να παραμείνουμε κοντά στο σκορ μέχρι το τέλος. Το ξεκίνημα δεν ήταν καλό, καθώς είχαμε προβλήματα στην άμυνα κι οι Αμερικανοί έκαναν θραύση στα επιθετικά ριμπάουντς (Χάουαρντ και Μπος μας έκαναν μεγάλη ζημιά). Ο Άντονι ήταν ''ζεστός'' και 6:13 πριν το τέλος του ημιχρόνου το σκορ ήταν 21-33...

Η Εθνική έμοιαζε σαν να χρειαζόταν μια φάση, μια στιγμή για να πιστέψει ξανά στον εαυτό της. Αυτή ήρθε 4 λεπτά και 53 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του πρώτου μέρους, με τον...''βάλ'το αγόρι μου" να ρίχνει απίστευτη τάπα στον Κρις Πολ (σε εκείνο το σημείο ήμασταν έντεκα πόντους πίσω στο σκορ). Oι Έλληνες παίκτες έβγαλαν ''φτερά'' στα πόδια τους και σε συνδυασμό με την αλλαγή τακτικής του Παναγιώτη Γιαννάκη στην άμυνα (από man to man σε ζώνη), έκαναν ένα σερί 22-8 μέχρι το τέλος του ημιχρόνου! Ο Σχορτσανίτης κάρφωνε εντυπωσιακά, ο Παπαλουκάς ξεκλείδωνε όποτε ήθελε την αμερικανική άμυνα με τις μαγικές ασίστς και τα μπασίματά του, ο Σπανούλης έκανε πάρτι με τους κοντούς που τον μάρκαραν, ενώ ο Διαμαντίδης εκτός από το να ρίχνει τάπες, έβαζε και τρίποντα από το σπίτι του...

Η τρίτη περίοδος ήταν φανταστική για την Ελλάδα. Όταν ο Σχορτσανίτης φορτώθηκε με τρία φάουλ, ο Γιαννάκης έριξε στη μάχη τον Ντικούδη. Ο Λαρισαίος, πάντα με τη βοήθεια του εκπληκτικού Παπαλουκά, έκανε απίστευτα πράγματα κι έβαλε τους Αμερικανούς στα καλάθια. Προηγηθήκαμε 59-50, 62-50 και 65-51. Ο Καρμέλο Άντονι έπαιζε μόνος του για τις Η.Π.Α. κι ήταν ο μοναδικός παίκτης που προσπαθούσε να τις διατηρήσει κοντά στο σκορ. Το κερασάκι στην τούρτα της τρίτης περιόδου μπήκε στο τελευταίο δευτερόλεπτο από τον Σπανούλη, ο οποίος σκόραρε με ένα απίστευτο λέι απ...

Στο τέταρτο δεκάλεπτο παίξαμε με το χρονόμετρο και προσπαθήσαμε να ανταπεξέλθουμε στη λυσσαλέα προσπάθεια των Αμερικανών να ''τουμπάρουν'' τον ημιτελικό. Ο αρχηγός Μιχάλης Κακιούζης στην αρχή του δεκαλέπτου έδωσε τρομερή βοήθεια επιθετικά και μας βοήθησε να διατηρήσουμε διψήφια διαφορά (80-69). Στην άμυνά μας η ζώνη βοηθούσε πολύ, αφού είχε μπλοκάρει τους αντιπάλους μας. Προς το τέλος του αγώνα, ο Σιζέφσκι έδωσε εντολή στον Λεμπρόν Τζέιμς να δοκιμάσει συνεχόμενα ένας εναντίον ενός, κίνηση που έριξε τη διαφορά στους πέντε (91-86). Ο Σπανούλης όμως με ένα εκπληκτικό τρίποντο δύο λεπτά πριν το τέλος έκανε το 94-86 κι έστειλε στα ουράνια όλους τους Έλληνες. Στη συνέχεια ευστοχήσαμε σε σχεδόν όλες τις βολές (Κακιούζης, Φώτσης και Σχορτσανίτης στάθηκαν ψύχραιμοι), ενώ οι Αμερικάνοι αστόχησαν στα τελευταία τρίποντα.

Αυτό ήταν... Το έπος είχε ολοκληρωθεί και με 100άρα παρακαλώ. Με 8-0 νίκες είχαμε φτάσει στον τελικό...

Όπως είπαμε παραπάνω, στο φινάλε μπορεί να μην τα καταφέραμε κόντρα στους Ισπανούς, ωστόσο η βαριά ήττα μας στον τελικό δε μειώνει καθόλου τη μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, αλλά και συνολικά του ελληνικού ομαδικού αθλητισμού μέχρι τότε (ακολούθησε η κατάκτηση του Παγκοσμίου πρωταθλήματος από την Εθνική ομάδα Πόλο Γυναικών το 2011). Δύο χρόνια μετά τους πανηγυρισμούς για το EURO της Πορτογαλίας κι ένα χρόνο μετά το Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου, οι Έλληνες πανηγύριζαν ξανά 
στους δρόμους...

Τα δεκάλεπτα: 14-20, 45-41, 77-65, 101-95

Ελλάδα (Γιαννάκης): Σπανούλης 22 (3), Κακιούζης 15 (1), Σχορτσιανίτης 14, Διαμαντίδης 12 (2), Φώτσης 9, Παπαδόπουλος 8, Ντικούδης 8, Παπαλουκάς 8 (12 ασίστ, 5 ριμπάουντ), Τσαρτσαρής 3 (1), Χατζηβρέττας 2, Βασιλόπουλος.

Η.Π.Α. (Σιζέφσκι): Άντονι 27 (3), Ουέιντ 19 (1), Τζέιμς 17, Χάινριχ 12 (4), Χάουαρντ 10, Πολ 3, Μπος 3, Τζόνσον 3 (1), Μπάτιερ 1, Μπραντ.

ΕΔΩ ΜΕΡΙΚΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ