Ο Γιώργος Κοψαύτης μιλά για όλα όσα έζησε με τη φανέλα του Αρκαδικού, περιγράφει την εμπειρία του στην Α.Ε.Κ., ενώ αποκαλύπτει και τους στόχους που έχει ως προπονητής στο SportPortal2014.blogspot.gr!
Θυμάσαι πότε ήταν η πρώτη φορά που έπαιξες μπάσκετ;
"Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το μπάσκετ, όταν ήμουν περίπου οχτώ χρονών. Έπαιζα στα ανοιχτά γήπεδα του Άστρους, χωρίς τότε να έχουμε τα πολλά μέσα που συναντάμε τη σημερινή εποχή. Μία... σπυριάρα μπάλα και τρέξιμο πάνω-κάτω για να βάλουμε καλάθι"...
Είχες κάποιο είδωλο τότε; Πότε κατάλαβες ότι μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω στο άθλημα;
"Εκείνη την εποχή υπήρχε μόνο ένα είδωλο! Ο Νίκος Γκάλης! Από αυτόν ξεκινήσαμε όλοι μας να παίζουμε! Όπου κι αν ήμουν, όπου κι αν βρισκόμουν σκεφτόμουν το παιχνίδι του και προσπαθούσα να κάνω ό,τι έβλεπα στην τηλεόραση. Είτε είχα μπάλα, είτε... μπαλάκι σε κάθε μέρος του σπιτιού μου επιχειρούσα να τον αντιγράψω! Οφείλουμε πολλά σε έναν τόσο μεγάλο αθλητή και χάρη σε εκείνον, μαζί με τη παρακίνηση του πατέρα μου, ξεκίνησα το μπάσκετ"...
"Να σου πω την αλήθεια, κατάλαβα ότι μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω στο άθλημα, γύρω στα 16 μου χρόνια. Λόγω διαβασμάτων στην τρίτη Λυκείου είχα σταματήσει το μπάσκετ για κάποιο διάστημα. Τότε μου είπαν από την ομάδα ότι με χρειάζονταν επειδή δεν πήγαιναν πολύ καλά, παρότι είχα να παίξω περίπου ένα χρόνο. Αποφάσισα να βοηθήσω το σύλλογο του Άστρους κι εντελώς ξαφνικά μπήκα μέσα κι άρχισα να σκοράρω πολύ εύκολα. Μετά το τέλος του αγώνα αναρωτιόμουν γιατί είχα διακόψει την ενασχόλησή μου ένα χρόνο. Τότε άρχισα να καταλαβαίνω πως κάτι έχω μέσα μου, ότι μπορώ να κάνω πραγματάκια"...
Πώς ήταν τα πρώτα βήματα της καριέρας σου; Τι έχεις κρατήσει στη μνήμη σου από τα χρόνια στον Πήγασο και την Α.Ε.Κ. Άργους;
"Δε θα έλεγα ότι ήταν εύκολα. Επειδή δεν είχα τελειώσει ακόμα τις σπουδές μου, αναγκαζόμουν να πηγαίνω στο Άστρος κάθε εβδομάδα. Ήταν πολύ κουραστικό για μένα, ωστόσο σίγουρα ένιωθα άνετα και... ξεχνούσα την κόπωση. Αγωνιζόμουν χρόνια, είχαμε κατακτήσει το τοπικό πρωτάθλημα κι είχαμε συνεχόμενες πορείες στη Γ' Εθνική. Το ήθελα πάρα πολύ, για αυτόν το λόγο επέμενα και νομίζω δικαιώθηκα στο τέλος. Βέβαια έκανα και πολλές θυσίες. Έβλεπα τότε τους φίλους μου να βγαίνουν με παρέες, ενώ εγώ αναγκαζόμουν να μην ξενυχτάω, να καθόμουν στο σπίτι, να κάνω ειδική διατροφή και να ακολουθώ την αθλητική ζωή που πρέπει. Όλα αυτά οφείλει να τα κάνει ένας αθλητής, ώστε να πάει στο επόμενο επίπεδο. Στην αρχή ήταν δύσκολα, αλλά στη συνέχεια όλα κύλησαν ομαλά"...
"Με τον Πήγασο πέρασα εξαιρετικά χρόνια. Είναι το σπίτι μου, το λιμάνι μου! Έζησα τρομερές στιγμές! Ανόδους από το τοπικό πρωτάθλημα στη Γ' Εθνική, όπου ήταν η πρώτη μου εμπειρία από Εθνική κατηγορία! Ήταν τόσο μεγάλο το συναίσθημα, γιατί το να σε χειροκροτούν άνθρωποι οι οποίοι είναι στο χωριό σου και σε βλέπουν καθημερινά με άλλο... μάτι, σε κάνει να νιώθεις υπέροχα! Η Α.Ε.Κ. Άργους ήταν κάτι διαφορετικό, διότι καταρχάς έχουμε να κάνουμε με μία μεγάλη πόλη και με διαφορετικούς ανθρώπους. Με τη διοίκηση είχαμε καλές σχέσεις και σίγουρα δε θα ξεχάσω τις στιγμές που βίωσα κι εκεί. Τους ευχαριστώ για όλα όσα ζήσαμε εκείνες τις χρονιές"!
Ποια ήταν η πρώτη αντίδρασή σου όταν έμαθες ότι έχεις πρόταση από την Α.Ε.Κ.;
"Να σου πω την αλήθεια, αρχικά σοκαρίστηκα ευχάριστα! Σκεφτόμουν πώς θα το πω στη γυναίκα μου (γέλια)! Όταν μου είπε ο μάνατζέρ μου ότι έχω πρόταση από την Α.Ε.Κ., βρισκόμουν στη Βαρκελώνη για το μήνα του μέλιτος, καθώς είχα παντρευτεί πριν λίγο καιρό! Όταν βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο ταξίδι, το μόνο που δε θέλει να ακούσει η σύζυγός σου είναι να της πεις πως θα... ξεσπιτωθείς και θα μετακομίσεις τους επόμενους μήνες (γέλια)! Πέρα από την πλάκα, το συναίσθημα ήταν τρομερό! Ήταν τεράστια τιμή για μένα να έχω πρόταση από έναν τέτοιο σύλλογο! Τα έβαλα κάτω, τα συζήτησα με την οικογένειά μου και μετά από λίγες μέρες την αποδέχθηκα. Ήταν η καλύτερη επιλογή που έκανα, γιατί πέρασα πραγματικά υπέροχα"!
Τι κατάσταση συνάντησες στην Ένωση και πώς ήταν η εμπειρία να πρωταγωνιστείς με έναν εκ των μεγαλύτερων συλλόγων της χώρας έστω και στις χαμηλότερες κατηγορίες;
"Η κατάσταση που συνάντησα τότε στην Α.Ε.Κ. ήταν καθαρά επαγγελματική! Δε νομίζω, ότι υπήρχε κάποια διαφορά με τα χρόνια που αγωνιζόταν στην Α1. Παρότι υποβιβάστηκε εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων, λειτουργούσε πολύ επαγγελματικά. Υπήρχαν άνθρωποι που ασχολούνταν καθημερινά με την ομάδα. Είχε φυσιοθεραπευτές, φροντιστές, ανθρώπους κοντά στη διοίκηση, media που βρίσκονταν κοντά μας! Όλα λειτουργούσαν όπως προηγουμένως! Για μένα ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Μόνο που αγωνίζεσαι σε έναν τόσο μεγάλο σύλλογο, αυτόματα είναι κάτι ξεχωριστό για τον κάθε αθλητή, θέλω να πιστεύω όχι μόνο για μένα. Έχεις να κάνεις με έναν κόσμο που ερχόταν στο γήπεδο ακόμα και σε χαμηλότερη κατηγορία και σε έκανε να αισθάνεσαι τρομερά με τα συνθήματα και με την παρουσία του! Σε κάνει να παίζεις για αυτούς και πραγματικά όταν έμπαινα στο γήπεδο ένιωθα ότι έπαιζα για τον κόσμο της Α.Ε.Κ."...
Τώρα πώς βλέπεις την Α.Ε.Κ.;
"Τώρα η Α.Ε.Κ. έχει αλλάξει επίπεδο! Έχει κατακτήσει το Basketball Champions League και με αργά και σταθερά βήματα οδεύει προς την κορυφή. Πιστεύω πως ο κύριος Αγγελόπουλος υπεραγαπάει την ομάδα και κάνει τα πάντα για αυτήν. Βρίσκεται στο σωστό δρόμο, έχει καθαρίσει από τα οικονομικά προβλήματα, παίρνει παίκτες εγνωσμένης αξίας κι ειδικά φέτος έχει έρθει κι ένα προπονητής όπως ο Πλάθα που είναι καταξιωμένος κι έχει σπουδαίες εμπειρίες από την Ευρωλίγκα και το ισπανικό πρωτάθλημα. Αυτό τα λέει όλα! Θεωρώ, ότι στα επόμενα πέντε χρόνια ίσως κατακτήσει ένα πρωτάθλημα μαζί με τη βοήθεια του κόσμου, που πρέπει να παραμείνει ενωμένος και να στηρίξει την προσπάθεια του προέδρου"...
Αναμφίβολα, η καριέρα σου ως παίκτης συνδέθηκε με τη "χρυσή" εποχή του Αρκαδικού. Αρχικά, θέλω να μου πεις τι σκεφτόσουν όταν συμφώνησες να έρθεις στην ομάδα και τι είδους στόχοι υπήρχαν τότε...
"Τον Αρκαδικό τον έχω μέσα στην καρδιά μου κι όντως η καριέρα μου εκτοξεύτηκε σε αυτόν! Αρχικά, σκεφτόμουν ότι είχα μία τεράστια ευκαιρία να αγωνιστώ σε μία ανώτερη κατηγορία με καλύτερους ποιοτικά παίκτες. Ήμουν 100% συγκεντρωμένος κι ήθελα πολύ να δω αν μπορώ να ανταπεξέλθω στο ανώτερο επίπεδο. Οι άνθρωποι της ομάδας το είδαν αυτό σε μένα, όπως κι εγώ είδα σε εκείνους από την πρώτη στιγμή που συμφώνησα και κυρίως από τον πρόεδρο, τον κύριο Μιχάλη Σμυρνιώτη, ότι κάτι καλό θα γινόταν τα επόμενα χρόνια"...
Μετά από μερικές σεζόν στη Β' Εθνική και την Α2, έμοιαζε λες κι έλειπε προκειμένου να διεκδικηθεί η άνοδος. Πότε συνειδητοποίησες ότι ο σύλλογος έχει ελπίδες να πετύχει το μεγάλο όνειρο;
"Οι στόχοι δεν ήταν από την αρχή υψηλοί, γιατί οι άνθρωποι δεν ήξεραν ακριβώς τι θα συναντήσουν. Ήταν ένα νέο σωματείο σε αυτές τις κατηγορίες, οπότε όπως καταλαβαίνετε κι εμείς πηγαίναμε βήμα-βήμα, παιχνίδι το παιχνίδι. Σταδιακά η κατάσταση άλλαζε, αφού όσο περνούσαν οι αγώνες στη Β' Εθνική καταλήξαμε να είμαστε πρώτοι με τρεις βαθμούς διαφορά, μέχρι τα Χριστούγεννα ήμασταν αήττητοι κι είχαμε κάνει νομίζω ένα ρεκόρ 14 συνεχόμενων νικών που μέχρι τότε δεν το είχε κάνει άλλη ομάδα! Σε εκείνο το σημείο είπαμε ότι οι στόχοι αλλάζουν και τα δώσαμε όλα να ανεβούμε κατηγορία"...
Τι θυμάσαι από τη σεζόν της ανόδου;
"Η διοίκηση έπραξε πολύ ορθά σε ό,τι έχει να κάνει με τον προβιβασμό στην Α1, γιατί πολύ απλά δε βιάστηκε να τον θέσει ως βασικό στόχο. Βλέπουμε πολλές ομάδες που έρχονται από τις μικρότερες κατηγορίες και μετά από 4-5 χρόνια ανεβαίνουν στην κορυφαία. Ο Αρκαδικός πρώτα ήθελε να πατήσει στα γερά πόδια του, να αποκτήσει εμπειρία και παραστάσεις κυρίως από την Α2 όπου έπαιξε δέκα συνεχόμενα χρόνια νομίζω, να νιώσει διοικητικά κι οικονομικά έτοιμος και μετά να κάνει το μεγάλο άλμα! Να σας πω την αλήθεια, όσο περνούσαν οι χρονιές βλέπαμε τη διοίκηση να το θέλει περισσότερο. Τη σεζόν που το πίστευε πιο πολύ δεν ήταν το 2009-10 που ανεβήκαμε στην Α2 και κάναμε μία φοβερή χρονιά τότε, αλλά την προηγούμενη της ανόδου, δηλαδή το 2013-14! Εκείνη τη σεζόν είχε μειωθεί το μπάτζετ κι όλοι θεωρούσαν ότι ο Αρκαδικός θα υποβιβαστεί. Εμείς τα πήγαμε καταπληκτικά κι αν θυμάμαι καλά τερματίσαμε στην πρώτη εξάδα. Τότε σκέφτηκα πως ό,τι κι αν γίνει αυτή η ομάδα έχει μέταλλο και μπορεί να κάνει το κάτι παραπάνω! Την επόμενη χρονιά ήρθαν παίκτης εγνωσμένης αξίας, κάλυψαν τις θέσεις που έπρεπε για να κάνουμε την υπέρβαση και πράγματι τα καταφέραμε! Ήρθε ο Νίκος ο Χατζής, ο Σάκης ο Καρύδας, ο Καλλινικίδης, ο Τζόρτζεβιτς και πλαισίωσαν τα υπόλοιπα παιδιά"...
Έπειτα ήρθε η εκπλήρωση του ονείρου. Πώς είναι να αντιμετωπίζεις παίκτες όπως ο Διαμαντίδης ή ο Σπανούλης κι ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός κι ο Ολυμπιακός σε έδρες όπως το Ο.Α.Κ.Α. ή το Σ.Ε.Φ.;
"Πραγματικά το ευχαριστηθήκαμε όλοι, από τους παίκτες μέχρι τη διοίκηση! Φυσικά, εκείνο που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν η συσπείρωση του κόσμου, ο οποίος ερχόταν σε κάθε παιχνίδι κι ήταν περισσότερο εκδηλωτικός από τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό αποδεικνύει ότι η Τρίπολη και γενικότερα η Αρκαδία διψούσε για αυτήν την άνοδο κι ήθελε από εμάς να το πετύχουμε! Επίσης, θυμάμαι που βγαίναμε έξω σε καφετέριες, μαγαζιά κλπ. και μας μιλούσαν συνέχεια για την πορεία της ομάδας και τους αγώνες που είχαμε δώσει ή θα δίναμε. Το συναίσθημα ήταν μοναδικό! Περισσότερο το συνειδητοποιήσαμε την πρώτη αγωνιστική, που παίξαμε στη Λευκάδα που διέθετε κι εκείνη ένα πολύ δυνατό σύνολο. Κερδίσαμε με δύο ελεύθερες βολές στο τέλος και πήραμε μεγάλη ώθηση κι αυτοπεποίθηση. Όλοι μας πιστεύαμε, πως αφού περάσαμε από αυτήν την έδρα, μπορούμε να τα καταφέρουμε! Το ρόστερ ήταν τόσο καλό, που όποια αδυναμία κι αν είχαμε κατά τη διάρκεια της σεζόν, μπορούσαμε να την καλύψουμε με την εμπειρία κάποιων παικτών. Όταν έχεις έναν αρχισκόρερ της Α1 όπως ο Χατζής, έναν από τους καλύτερους αμυντικούς όπως είναι ο Καλλινικίδης και μερικούς άλλους σπουδαίους παίκτες, νομίζω ότι δεν έχεις να φοβηθείς κάτι. Ο καθένας είχε το ρόλο του και σε κάθε αναμέτρηση βγάζαμε διαφορετικό M.V.P., γεγονός που ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία μας, διότι η δημιουργία ενός συνόλου με τέτοιους παίκτες είναι συνάμα δύσκολη. Το συγκεκριμένο επίτευγμα ήταν κάτι άκρως θετικό για τον τότε προπονητή μας, τον Γιάννη Καστρίτη"...
"Η εκπλήρωση του ονείρου αντάμειψε τις προσπάθειες όλων των ετών. Δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου αυτό το συναίσθημα, δηλαδή το να αγωνίζεσαι κόντρα σε παίκτες-μεγαθήρια όπως ο Διαμαντίδης κι ο Σπανούλης! Είναι ό,τι πιο σπουδαίο έχω συναντήσει στην καριέρα μου! Μου άρεσε πολύ το κλίμα που υπήρχε σε αυτά τα μεγάλα γήπεδα, όπως το Ο.Α.Κ.Α., το Σ.Ε.Φ. και το Αλεξάνδρειο-Nick Galis Hall. Με το που πατάς το παρκέ σού σηκώνεται η τρίχα από τους τίτλους της κάθε ομάδας ή βλέποντας παίκτες που έχουν κατακτήσει τα πάντα κι έχουν απίστευτο επαγγελματισμό και συμπεριφορά εντός κι εκτός τεσσάρων γραμμών"...
Τα άσχημα αποτελέσματα του ξεκινήματος ξεπεράστηκαν σταδιακά κι η ομάδα έφτασε πολύ κοντά στην παραμονή. Ορισμένα... περίεργα αποτελέσματα αντιπάλων έφεραν τον υποβιβασμό. Εσύ τι πιστεύεις ότι κόστισε τελικά;
"Κατά τη γνώμη μου αυτό που μας κόστισε περισσότερο ήταν η απειρία. Ξεκάθαρα αυτή έπαιξε ρόλο εκείνη τη σεζόν! Στο ξεκίνημα έγιναν πολλές αλλαγές Αμερικανών παικτών. Αν δε βρεις τους κατάλληλους που θα δέσουν με τον υπόλοιπο κορμό, μετά είναι δύσκολο να τα καταφέρεις. Φυσικά, ο Αρκαδικός δεν τα παράτησε ποτέ! Η διοίκηση κατάφερε να φέρει άλλους παίκτες και πήγαμε να κάνουμε την ανατροπή στο τέλος. Η μοίρα κι η τύχη μας έπαιξαν άσχημο παιχνίδι, καθώς στην τριπλή ισοβαθμία υποβιβαστήκαμε. Το ματς-κλειδί ήταν αυτό με τον Κόροιβο εκτός έδρας, επειδή αν και το κερδίσαμε, χάσαμε το πλεονέκτημα στην τριπλή ισοβαθμία για μία βολή! Αυτά έχει το μπάσκετ, αυτά έχει ο αθλητισμός! Σου προσφέρει χαρές, λύπες κι ιδιαίτερες συγκινήσεις"...
Προπονητής αυτού του συνόλου ήταν ο Γιάννης Καστρίτης. Πώς τον βλέπεις τώρα στον πάγκο του ιστορικού Άρη;
"Από τότε που συνεργάστηκα πρώτη φορά μαζί του, φαινόταν ότι θα κάνει το βήμα παραπάνω στην καριέρα του. Νομίζω, ότι τα έχει πάει πάρα πολύ καλά και δικαίως βρίσκεται στον πάγκο του Άρη! Τα πεπραγμένα του αποδεικνύουν πόσο αγαπάει αυτό που κάνει και πόσο προσηλωμένος είναι στο στόχο του. Φτιάχνει σκληροτράχηλες ομάδες όπου κι αν πάει ως προπονητής"...
Υπάρχει κάποιο ματς, που αν ήταν στο χέρι σου θα ήθελες να το ξαναπαίξεις με τον Αρκαδικό;
"Ένας αγώνας που θα ήθελα να παίξω πάλι είναι αυτός με το Ψυχικό! Ήταν τη χρονιά της ανόδου, ένα ματς-τελικός μία αγωνιστική πριν το τέλος της περιόδου. Εκείνη τη μέρα εξασφαλίσαμε την άνοδο! Το συναίσθημα ενός παιχνιδιού που με νίκη κατακτούσες το εισιτήριο για την Α1 δε συγκρίνεται με τίποτα! Επίσης, θα ήθελα να παίξω ξανά και την αναμέτρηση που είπαμε παραπάνω, με τον Κόροιβο εκτός έδρας, για να κερδίζαμε με δύο κι όχι με έναν πόντο διαφοράς και να παραμέναμε στην κατηγορία"...
Πλέον η ομάδα δεν έχει καμία σχέση με εκείνα τα χρόνια. Έχεις κρατήσει επαφές με ανθρώπους της τότε διοίκησης και πώς βλέπεις το μέλλον του συλλόγου;
"Εννοείται ότι έχω κρατήσει επαφές με όλα τα παιδιά που βρίσκονταν τότε στη διοίκηση. Πραγματικά, έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από όλους. Ήταν επαγγελματίες 100%, ωστόσο και στο ανθρώπινο κομμάτι δεν έχω συναντήσει ξανά τόσο αφοσιωμένους και προσηλωμένους παράγοντες. Το έδειχναν με όλα τα παιδιά, όχι μόνο με μένα που είχαμε μία ιδιαίτερη σχέση. Όποιος κι αν ερχόταν στην Τρίπολη να παίξει μπάσκετ, του φέρονταν σα να είναι χρόνια στην ομάδα, σα να ήταν παιδί τους! Οποιοδήποτε πρόβλημα κι αν παρουσιαζόταν, λυνόταν αμέσως. Η πορεία του Αρκαδικού δεν είναι αυτή που θα θέλαμε ή περιμέναμε, αλλά οι άνθρωποι είναι παρόντες ακόμα και στις μικρές κατηγορίες που συμμετέχει τώρα. Είναι οι ίδιοι με της χρυσής εποχής κι αυτό τα λέει όλα! Πιστεύω πως θα βρεθεί λύση να ξαναγίνει κάτι καλό κάποια στιγμή, γιατί όποιος αγαπάει αυτό που κάνει στο τέλος δικαιώνεται! Για άλλη μια φορά η διοίκηση του Αρκαδικού θα δικαιωθεί"...
Ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες και ποιος ο δυσκολότερος αντίπαλος;
"Καλύτερος συμπαίκτης... Ήταν πολλοί! Έχω μία ιδιαίτερη σχέση με τον Μπάμπη Σκουζή, με τον οποίο γνωριστήκαμε την πρώτη χρονιά που πήγα στον Αρκαδικό, όταν αγωνιζόταν στη Β' Εθνική. Από την πρώτη στιγμή συνεννοούμασταν με... κλειστά μάτια μέσα στο γήπεδο. Για δύο χρόνια ήμασταν μαζί στις αποστολές, στο ίδιο δωμάτιο και γενικότερα περάσαμε πολύ όμορφα. Αυτές οι σχέσεις είναι δύσκολο να χαθούν στο πέρασμα των χρόνων! Όσον αφορά τον πιο δύσκολο αντίπαλο, θυμάμαι έντονα ένα βράδυ που είχα περάσει πάρα πολύ δύσκολα απέναντι στον Ματ Λοτζέσκι! Παίζαμε στην Τρίπολη και θυμάμαι πως προερχόταν από έναν τραυματισμό. Τότε στον Ολυμπιακό ήταν προπονητής ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και τον χρησιμοποίησε για να βρει ρυθμό. Πραγματικά ήταν ασταμάτητος κι αν θυμάμαι καλά είχε βάλει 5/5 σουτ. Σούταρε από παντού κι ειλικρινά δε μπορούσε να τον σταματήσει κανένας. Είχαμε μείνει όλοι άφωνοι"...
Κάνετε μία πολύ ωραία προσπάθεια στον Πήγασο Θυρέας. Έχεις πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλους τους τομείς, καθώς είσαι προπονητής της πρώτης ομάδας και παράλληλα επιβλέπεις και τη λειτουργία των ακαδημιών. Πες μας λίγα λόγια για αυτό το εγχείρημα...
"Όπως είπα και παραπάνω, ο Πήγασος είναι το λιμάνι μου! Εδώ είναι η ομάδα που μεγάλωσα και ξεκίνησα το μπάσκετ. Έφτασε η στιγμή να συνεισφέρω στο σύλλογο κι από άλλο πόστο. Υπάρχουν άνθρωποι διοικητικά που τρέχουν καθημερινά για την ομαλή λειτουργία του και γενικά γίνεται μία πολύ μεγάλη προσπάθεια! Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε κι ωραίες στιγμές με την άνοδο στη Γ' Εθνική και με αγώνες που είχαν να γίνουν πάρα πολλά χρόνια. Κύριο μέλημα παραμένουν οι ακαδημίες φυσικά! Στόχος μας είναι να μάθουμε στα νέα παιδιά τι σημαίνει μπάσκετ, τι σημαίνει αθλητισμός και να τους γαλουχήσουμε με όσα χρειάζονται για τη συνέχεια της ζωής τους. Μακάρι να βγάλουμε και παίκτες που θα αγωνιστούν στις μεγαλύτερες κατηγορίες και στο επόμενο επίπεδο! Ελπίζω να συνεχιστεί η προσπάθεια και τα επόμενα χρόνια, γιατί ο κόσμος το έχει ανάγκη εδώ πέρα. Τα παιδιά έχουν ανάγκη τον Πήγασο, όπως κι ο Πήγασος έχει ανάγκη τα παιδιά, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι που έχει θέσει η διοίκηση"...