Η Κατερίνα Μπερδούση στο SportPortal2014.blogspot.gr! Η νεαρή Ελληνίδα αθλήτρια του στίβου ανοίγει την καρδιά της στη σελίδα μας και περιγράφει όλα όσα θέλετε να ξέρετε για αυτή σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Απολαύστε την!
Αποτελεί σίγουρα μία από τις καλύτερες νεαρές αθλήτριες του ελληνικού στίβου τα τελευταία χρόνια, όντας παράλληλα πρότυπο για όλους μας! Η Κατερίνα Μπερδούση μιλά στο SportPortal2014.blogspot.gr και περιγράφει όλα όσα θα θέλατε να ξέρετε για αυτή, σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Τα πρώτα της βήματα στον αθλητισμό, η δύσκολη απόφαση για το ταξίδι στις Η.Π.Α., η ζωή και οι σπουδές της εκεί, οι μεγάλες της αγάπες (στίβος και Ψυχολογία), τα συναισθήματά για τον τόπο καταγωγής της, τα μελλοντικά της σχέδια. Απολαύστε την!
- Κατερίνα καλησπέρα! Είναι μεγάλη μας χαρά και τιμή που συνομιλούμε μαζί σου...
Κι εμένα είναι μεγάλη χαρά μου και τιμή που θέλετε φιλοξενήσετε τις σκέψεις μου στη σελίδα σας και σας ευχαριστώ πολύ.
- Αρχικά θα ήθελα να μου περιγράψεις τα πρώτα σου βήματα στον αθλητισμό...
Τα πρώτα μου βήματα στον αθλητισμό έλαβαν χώρα στην Τρίπολη την γενέτειρά μου. Σε ηλικία μόλις 5 ετών άρχισα με κολύμβηση λόγω της μητέρας μου που είναι προπονήτρια ενώ παράλληλα ασχολήθηκα με τη ρυθμική γυμναστική. Ωστόσο όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου πάντα ήθελα να ασχοληθώ με τον στίβο και θυμάμαι να λέω πάντα στους γονείς μου πως θέλω να πάω στάδιο για τρέξιμο. Αργότερα σε ηλικία 12 χρόνων πήρα μέρος στους πρώτους μου τοπικούς σχολικούς αγώνες όπου και βγήκα πρώτη στα 600 μ. Εκεί ήταν και ο μετέπειτα προπονητής μου ο Δημήτρης Γεωργόπουλος που με είδε και με προέτρεψε να ξεκινήσω στίβο.
- Πότε κατάλαβες ότι μπορείς να ασχοληθείς πιο ενεργά με τον στίβο και συγκεκριμένα με τα αγωνίσματα των μεγάλων αποστάσεων;
Δεν υπήρξε κάποια συγκεκριμένη στιγμή ώστε να καταλάβω ότι θα έκανα αποστάσεις, απλά ήταν κάτι που ήρθε μόνο του, όταν μετά από σκληρή και μεθοδική προπόνηση, την καθοδήγηση από τον προπονητή μου αλλά και την πίστη του σε εμένα, κατάφερα να κατακτήσω καλές θέσεις αρχικά σε πανελλήνια σχολικά πρωταθλήματα σε αγώνες ημιαντοχής/αντοχής και ύστερα σε πιο μεγάλες διοργανώσεις.
- Πόσος σημαντικός ήταν ο ρόλος της οικογένειάς σου και του προπονητή σου;
Ο ρόλος του προπονητή μου Δημητρη Γεωργοπούλου ήταν καθοριστικός για την εξέλιξη μου. Μεγάλωσα σαν αθλήτρια αλλά και σαν άνθρωπος μαζί του και πάντα θα τον ευχαριστώ για όλα. Μαζί βάζαμε τους στόχους της καινούργιας χρονιάς και δουλεύαμε σκληρά για να τους πετύχουμε. Σ' όλη αυτή τη διαδρομή σύμμαχος ήταν πάντα η οικογένειά μου που με τη στήριξή της, καθημερινά έκανε πιο εύκολο τον δύσκολο δρόμο του πρωταθλητισμού.
Σίγουρα οι Ολυμπιακοί αγώνες Νέων της Σιγκαπούρης είναι πιο έντονα χαραγμένοι στη μνήμη μου γιατί στην ηλικία των 16-17 κατάφερα να συμμετάσχω σε μια τόσο μεγάλη και παγκόσμια αθλητική διοργάνωση. Πιστέψτε με για έναν αθλητή οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι κάτι ασύλληπτο. Τότε θυμάμαι έκανα μια πολύ καλή κούρσα και αφού πέρασα στον τελικό, μετά τα έδωσα όλα για μια καλή θέση κάτι που τελικά κατάφερα να κάνω με νέο πανελλήνιο ρεκόρ. Βέβαια, όλοι οι υπόλοιποι αγώνες που ανέφερες και άλλοι πολλοί έχουν το δικό τους κομμάτι στη μνήμη μου γιατί η στιγμή που πραγματοποιήθηκαν ήταν ξεχωριστή για μένα και με την ανάλογη σημασία κάθε φορά.
- Τι προτιμάς; Κλειστό στίβο, ανοικτό στίβο ή μήπως Ανώμαλο δρόμο; Σε ρωτάμε, γιατί έχεις σημειώσει επιτυχίες παντού και σε διάφορες αποστάσεις...
Μου αρέσει να τρέχω... Οπότε όπου και να αγωνίζομαι, είναι το ίδιο ευχάριστο για μένα.
Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου ν' αποφασίσω να πάω, επειδή δεν το είδα σαν δυσκολία αλλά σαν μια μεγάλη ευκαιρία που παρουσιάστηκε στη ζωή μου. Να σπουδάσω σε ένα από τα μεγαλύτερα και καλύτερα Πανεπιστήμια στον κόσμο, στον τομέα της Ψυχολογίας που με ενδιέφερε περισσότερο και που τελικά επέλεξα ν'ακολουθήσω και θεωρώ πως έκανα την πιο σωστή επιλογή.
- Πώς πέρασες το πρώτο διάστημα στο νέο σου ''σπίτι''; Πόσο εύκολη ήταν η προσαρμογή σου;
Μπορώ να πω ότι το πρώτο διάστημα ήταν λιγάκι δύσκολο να προσαρμοστώ, η αλλαγή στη ζωή μου ήταν μεγάλη.
Άλλη κουλτούρα, άλλος τρόπος ζωής, άλλοι ρυθμοί, νέα πρόσωπα, νέοι φίλοι, αλλά και άλλη γλώσσα.
Φυσικά ήξερα αγγλικά, αλλά είναι αλλιώς να τα μιλάς σ' ένα φροντιστήριο και αλλιώς να μιλάς με ανθρώπους που είναι η μητρική τους γλώσσα. Έτσι δυσκολεύτηκα λιγάκι να προσαρμοστώ τον πρώτο μήνα για να μπορώ να παρακολουθώ τα μαθήματα, αλλά μετά όλα καλά.
Η αλήθεια είναι ότι μου έλειπε η οικογένειά μου, αλλά όταν έφτασα εδώ, οι άνθρωποι του Πανεπιστημίου και κυρίως ο πρώτος μου προπονητής Tom Walsh με «αγκάλιασαν» και μ' έκαναν να νιώθω πως δεν είμαι ξένη ότι είμαι σπίτι μου και ότι έχω κάποιον να με στηρίξει σε μια δύσκολη στιγμή.
- Μπορείς να μας περιγράψεις το καθημερινό σου πρόγραμμα;
Η καθημερινότητα ενός αθλητή σπουδαστή είναι άκρως απαιτητική με πολύ πειθαρχία και αρκετές θυσίες ειδικά στην Αμερική.
Εδώ λοιπόν το καθημερινό μου πρόγραμμα εξαρτάται και προσαρμόζεται ανάλογα με την περίοδο που βρισκόμαστε, αν δηλαδή βρισκόμαστε στην αρχή της και έχουμε αγώνες ανώμαλου δρόμου ή πιο μετά που αρχίζει ο στίβος.
Στην πρώτη περίπτωση έχω ξύπνημα στις 6 το πρωΐ γιατί στις 6:30 έχω προπόνηση μέχρι τις 11 και μετά από ένα γρήγορο πρωϊνό έχω μαθήματα μέχρι τις 3 ή 5 το απόγευμα, ανάλογα με την ημέρα.
Στη δεύτερη περίπτωση και όταν αρχίζει ο στίβος, έχουμε προπόνηση στις 1 το μεσημέρι, οπότε τα μαθήματα ξεκινούν από τις 8 το πρωΐ μέχρι τις 1 και ανάλογα αν έχω φορτωμένη μέρα μαθημάτων, συνεχίζονται και μετά τις 5 το απόγευμα! Μετά έχω αρκετό διάβασμα στο σπίτι ή στη βιβλιοθήκη, επειδή οι απαιτήσεις των μαθημάτων στο Πανεπιστήμιο είναι πολύ μεγάλες και τέλος ξεκούραση/ύπνος το βράδυ.
- Τι συνθήκες συνάντησες εκεί και ποιες διαφορές υπάρχουν σε σχέση με τον ελληνικό χώρο;
Οι υποδομές και η οργάνωση του Πανεπιστημίου είναι υποδειγματικές και αγγίζουν την τελειότητα. Οι εγκαταστάσεις είναι πραγματικά υπέροχες και οι συνθήκες διαβίωσης είναι πάρα πολύ καλές, χώροι πολύ καθαροί, πολύ περιποιημένοι, πολύ όμορφοι και άνθρωποι που σέβονται τον χώρο που βρίσκονται. Όσο για τις αθλητικές εγκαταστάσεις τι να πω... Aπλά απερίγραπτες.
- Σκέφτεσαι καθόλου να παραμείνεις μόνιμα στο εξωτερικό;
Το πρώτο χρονικό διάστημα που ήμουν εδώ το σκεφτόμουν συνέχεια να μείνω στην Αμερική και να δουλέψω για κάποια χρόνια, αλλά μετά αναθεώρησα τις σκέψεις μου γιατί πιστεύω ότι έχω περισσότερα πράγματα να προσφέρω όταν γυρίσω πίσω στην Ελλάδα αλλά έχω και πράγματα που με δένουν με την πατρίδα μας! Θα δούμε, πιστεύω ο χρόνος θα δείξει.
- Τι σου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα;
Η οικογένεια μου, ο σύντροφός μου, τα υπέροχα φαγητά!
Φέτος έφτασα στην τελική ευθεία των σπουδών μου. Ύστερα από όλα αυτά τα χρόνια στο εξωτερικό, ολοκληρώνω το πρόγραμμα σπουδών στην επιστήμη που αγαπώ την Ψυχολογία κάνοντας και την πρακτική μου άσκηση.
Όσον αφορά τα αθλητικά, αυτή τη στιγμή έχω ανάγκη από μια πολύ καλή ξεκούραση, ένα διάλειμμα ύστερα από 11 συνεχή χρόνια από τις δύσκολες προπονήσεις και τους σκληρούς ρυθμούς των αγώνων, για να μπορέσω να ξαναμπώ δυνατά και να τρέξω στην Ελλάδα, στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα και στη συνέχεια για την Ελλάδα ξανά!
- Όνειρο;
Σε αυτή τη φάση της ζωής μου όνειρό μου είναι να καταρτιστώ με όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια και γνώσεις στον τομέα της Ψυχολογίας ώστε να καταξιωθώ επαγγελματικά και να βοηθήσω όσο καλύτερα μπορώ την κοινωνία και τους συνανθρώπους μου.
- Κλείνοντας θέλω να στείλεις ένα μήνυμα σε όλους εκείνους που θα διαβάσουν τη συνέντευξή σου...
Να είστε πάντα αισιόδοξοι, να ακολουθήσετε τα όνειρά σας και να αρπάζετε τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται στη ζωή σας για να μην φεύγουν ανεκμετάλλευτες.
Εγώ σας ευχαριστώ και εύχομαι υγεία και ευημερία για όλους!