Ο Jimmy Jump γράφει για τη μαγική χρονιά του Νικ Καλάθη και παίρνει θέση για τη ''μάχη'' του φετινού βραβείου του MVP στο SportPortal2014.blogspot.gr.
Ο μαραθώνιος της φετινής Euroleague οδεύει προς το φινάλε του, με τις ελληνικές ομάδες να συνεχίζουν να πρωταγωνιστούν και να έχουν (πολύ) υψηλούς στόχους που δεν περιορίζονται μόνο σε μία απλή συμμετοχή στο Final Four. Τα επίπεδα του ανταγωνισμού μεγαλώνουν όσο πλησιάζουμε στα κρίσιμα ραντεβού Απριλίου και Μαϊου, ωστόσο οι εμφανίσεις και το αγωνιστικό status των δύο εκπροσώπων μας έχουν δημιουργήσει κλίμα αισιοδοξίας και προσμονής για αυτά που έρχονται. Μακάρι να πάνε όλα καλά και να τους απολαύσουμε μαζί στο Βελιγράδι...
Το υψηλό συμβόλαιο που του προσφέρθηκε από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο το καλοκαίρι του 2015 και η ''λαϊκή'' ανάγκη εξεύρεσης ενός νέου ηγέτη μετά την αποχώρηση του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Δημήτρη Διαμαντίδη, ''φόρτωσαν'' μεγάλο βάρος στις πλάτες του Νικ. Σημαντικό ποσοστό των φίλων του Παναθηναϊκού αμφισβητούσε και πολλές φορές κατέκρινε την επιλογή του ισχυρού άνδρα της Κ.Α.Ε., όμως ελάχιστοι αναλογίζονταν πόσο πιο δύσκολα θα ήταν τα πράγματα για την ομάδα τους, αν ο Έλληνας point guard δεν βρισκόταν σε αυτή μετά την απόσυρση του εμβληματικού αρχηγού της. Μετά τον περσινό αποκλεισμό από τη Φενέρμπαχτσε (ο πρώην άσος των Γκρίζλις ήταν κακός σε όλη τη σειρά), το συγκεκριμένο ''κύμα'' αμφισβήτησης έγινε ακόμα πιο ισχυρό, αλλά οι επικές εμφανίσεις του στους τελικούς του πρωταθλήματος το ''εξαφάνισαν'' για πάντα...
Προσωπικά, ουδέποτε θεώρησα υπερβολικό το ύψος του συμβολαίου που υπέγραψε πριν από τρία χρόνια. Κανένας άλλος παίκτης της Ευρώπης δεν έχει σε αυτό το επίπεδο τα αγωνιστικά προτερήματα του Καλάθη, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για έναν Έλληνα παίκτη που είχε ξαναπεράσει από το σύλλογο και δεν χρειαζόταν διάστημα προσαρμογής. Πλέον, δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος που να υποστηρίζει ότι ο Νικ δεν αξίζει 100% τα λεφτά που παίρνει και φυσικά όλοι αντιλαμβάνονται το μέγεθος της ζημιάς που θα υποστεί η ελληνική ομάδα, σε περίπτωση που προκύψει κάποια...made in U.S.A. πρόταση το προσεχές καλοκαίρι...
Ο Έλληνας άσος κάνει απίστευτα πράγματα φέτος... Κατά τη γνώμη μου, η παράμετρος που έχει κάνει τη διαφορά στην απόδοσή του είναι η αυτοπεποίθηση που έχει αποκτήσει μετά την αποθέωση που γνώρισε στην περσινή κατάκτηση του πρωταθλήματος. Κακά τα ψέματα, ο Νικ μπορούσε να κάνει όλα αυτά και σε μεγαλύτερα διαστήματα των προηγούμενων χρόνων, ωστόσο η αδυναμία του σε πνευματικό επίπεδο ''έβαζε'' ταβάνι στην προσπάθεια του να γίνει ο νέος μαέστρος της σάλας του Ο.Α.Κ.Α.. Εκτός αυτού, η φετινή οικοδόμηση του ρόστερ από τον Τσάβι Πασκουάλ έγινε με σκοπό την ανάδειξη των δυνατών του σημείων και στις δύο πλευρές του παρκέ, με τη συνύπαρξή του με έναν από τους καλύτερους Ευρωπαίους προπονητές να αποδεικνύεται κομβική τόσο για τον ίδιο, όσο και για την ομάδα του...
Ο Καλάθης είναι ίσως ο μοναδικός play maker που είναι εξαιρετικός σε καταστάσεις και μισού και ''ανοιχτού'' γηπέδου. Η συγκεκριμένη ικανότητά του συνδυάζεται μοναδικά με το τρομερό φυσικό πακέτο που διαθέτει, ενώ η ταχύτητά του παραπέμπει περισσότερο σε αυτά που βλέπουμε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Όσον αφορά τις αμυντικές του επιδόσεις, τα λόγια είναι περιττά... Για μένα είναι ο καλύτερος αμυντικός παίκτης της διοργάνωσης, καθώς μπορεί να μαρκάρει τους πάντες, ενώ η απουσία του από τις υποψηφιότητες του φετινού Best Defender δικαιολογεί όλους εμάς που τα τελευταία χρόνια δίνουμε ελάχιστη σημασία για το πού καταλήγουν τα ατομικά βραβεία δημοσίων σχέσεων. Απολαμβάνω να τον βλέπω όταν βρίσκεται στην πίσω ζώνη άμυνας ή όταν πιέζει τα αντίπαλα γκαρντ σε όλο το γήπεδο, χρησιμοποιώντας με απίστευτο τρόπο τα χέρια του πάνω στη μπάλα. Μία φάση από τον προχθεσινό αγώνα που ένας παίκτης των φιλοξενούμενων έχασε την ισορροπία του βλέποντας τον Νικ απλά να πηγαίνει με ταχύτητα προς το μέρος του, αποτυπώνει πλήρως το φόβο που προκαλεί στους αντιπάλους του ειδικά στις αναμετρήσεις του Ο.Α.Κ.Α....
Αξίζει να βγει MVP;
Όλα εξαρτώνται από την οπτική γωνία του καθενός και τα κριτήρια που επιλέγει για να ψηφίσει. Προσωπικά, πιστεύω ότι το συγκεκριμένο βραβείο πρέπει να δίνεται στον παίκτη, ο οποίος επηρεάζει περισσότερο με την παρουσία του (και αρνητικά με την απουσία του) το επίπεδο απόδοσης κάποιου εκ των κορυφαίων συνόλων της διοργάνωσης. Αν είχα δικαίωμα ψήφου, αυτή θα πήγαινε στον Έλληνα άσο, καθώς για μένα ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα που στη φετινή Euroleague εξαρτάται από τον ηγέτη της περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. Βάσει στατιστικών και της ''λογικής της εποχής μας'' ο τίτλος του MVP θα δοθεί στον εξίσου εντυπωσιακό Λούκα Ντόνσιτς, που σε τόσο μικρή ηλικία κατάφερε να οδηγήσει στα υψηλά στρώματα της βαθμολογίας μια χτυπημένη από πολλές απουσίες Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Νικ φυσικά και θα ήθελε να ακούσει το δικό του όνομα στην ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, ωστόσο πιστέψτε με πως δεν θα αντάλλαζε με τίποτα μια πρόκριση στο Final Four του Βελιγραδίου. Τι λέτε; Θα τα καταφέρει;
Τα στατιστικά του μετά από 27 αγωνιστικές (οι αριθμοί είναι κατά μ.ό.):
Αγώνες: 24
Λεπτά: 28:40
Πόντοι: 14,1
Δίποντα: 54,8%
Τρίποντα: 26,8%
Ελεύθερες Βολές: 59,2%
Ριμπάουντ: 4 (3,3+0,7)
Ασίστ: 8,3 (1ος στη λίγκα)
Κλεψίματα: 1,7 (1ος στη λίγκα)
Λάθη: 2,2
PIR: 18,6
Συνολικά double-double: 9