Η πρώτη "μεγάλη" κίνηση του καλοκαιριού έχει πράσινο χρώμα, καθώς ο Τι Τζέι Σορτς συμφώνησε με τον Παναθηναϊκό! Ο Jimmy Jump αναλύει στο SportPortal2014.blogspot.gr τις δεξιότητες του Αμερικανού γκαρντ, τα ερωτήματα που υφίστανται για την ένταξή του στο τριφύλλι και το τι χρειάζεται να κάνει ο Αταμάν για να τον αξιοποιήσει στο έπακρο!
Πριν καν ολοκληρωθεί η σεζόν ο Παναθηναϊκός κατάφερε να προχωρήσει στην απόκτηση του Τι Τζέι Σορτς, ενός παίκτη που ξεχώρισε στην Ευρωλίγκα και τη Γαλλία όλους τους προηγούμενους μήνες και στο χαμηλότερο ευρωπαϊκό επίπεδο όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ο μοναδικός παίκτης που διεκδίκησε επί ίσοις όροις το βραβείο του M.V.P. από τους Ναν και Βεζένκοφ θα γίνει κάτοικος Ο.Α.Κ.Α., υπογράφοντας το μεγαλύτερο συμβόλαιο της καριέρας του μετά από μία ισχυρή μάχη μεταξύ κυρίως των ελληνικών ομάδων, της Φενέρμπαχτσε, της Αρμάνι Μιλάνο και της Παρτιζάν...
Η συγκεκριμένη μεταγραφή φέρει ξεκάθαρα τη σφραγίδα του Εργκίν Αταμάν, ο οποίος όπως και πέρσι με τον Λορέντζο Μπράουν, ξεχώρισε άμεσα από την αγορά τον παίκτη που ήθελε για τη θέση "1". Η επικείμενη συνύπαρξη του Σορτς με τους Σλούκα, Ναν, Γκραντ κι Οσμάν έχει δημιουργήσει ήδη στον οργανισμό υψηλές βλέψεις ενόψει της νέας χρονιάς, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι θα υπάρξει και μεταγραφική συνέχεια...
Παρόλα αυτά, είναι ο διεθνής με τη Βόρεια Μακεδονία γκαρντ το κατάλληλο fit για τον Παναθηναϊκό και το σύστημα του Αταμάν; Ταιριάζει με τον Ναν; Χρειάζονται διαφοροποιήσεις σε ρυθμό, τακτική και στελέχωση για να "ανθίσει" στην Αθήνα ακόμα περισσότερο; Μην αγχώνεστε. Πάρτε βαθιές ανάσες, γιατί ξεκινάμε την ανάλυσή μας...
Ο Σορτς αποτέλεσε φέτος τον ηγέτη της Παρί και τον "παίκτη-σήμα κατατεθέν" μίας αγωνιστικής ταυτότητας που ήταν ασυνήθιστη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Οι περισσότεροι από όσους διαβάζετε αυτό το κείμενο, σίγουρα έχετε μια γενικότερη εικόνα του νέου αποκτήματος του Παναθηναϊκού, αλλά καλό θα ήταν να καταγράψουμε ακριβώς κάποια πράγματα για εκείνον...
Ο -σχεδόν- 28χρονος (γεννήθηκε στις 15-10-1997) άσος συγκαταλέγεται ανάμεσα στους καλύτερους δημιουργούς της Ευρώπης σε ό,τι έχει να κάνει με τις καταστάσεις pick n' roll. Προσωπικά, όταν τον είδα να ανταποκρίνεται και στα επίπεδα ανταγωνισμού της Ευρωλίγκα, ήμουν σίγουρος ότι θα προσελκύσει το ενδιαφέρον του κόουτς Αταμάν λόγω του συγκεκριμένου ταλέντου του. Στην Παρί των πολλών κατοχών και του up tempo παιχνιδιού διαχειριζόταν μεγάλο αριθμό επιθέσεων, "έτρεχε" ως ballhandler pick n' roll δράσεις και μάλιστα έχοντας χαμηλό δείκτη λαθών και καταπληκτική αναλογία στο "Assist/Turnover Ratio". Πρόκειται για άκρως αποτελεσματικό παίκτη στις "1vs1" καταστάσεις (άμεσες ή μετά από αντίπαλο switch), όπου εκμεταλλεύεται το εκρηκτικό πρώτο βήμα του και γενικότερα την ταχύτητά του. Παράλληλα, είναι PG που διαβάζει σωστά το γήπεδο κι είναι πολύ περισσότερο ώριμος και ψύχραιμος από όσο ίσως πιστεύει η πλειονότητα της μπασκετικής κοινότητας...
Ο Σορτς διαθέτει πολύ καλά τελειώματα από τη γραμμή του τριπόντου και μέσα, δε φοβάται τις επαφές και μπορεί να τελειώσει φάσεις κι από τις δύο πλευρές (όχι μόνο από την "καλή" του αριστερή). Εκτελεί εξαιρετικά midrange σουτ κι επιπλέον έχει κι αποτελεσματικά floaters. Απειλεί μετά από ντρίμπλα, αλλά τo βασικότερο "όπλο" του σε ό,τι έχει να κάνει με το εκτελεστικό κομμάτι αφορά την ικανότητά του να πηγαίνει στα σημεία που ο ίδιος νιώθει καλά και παράγει τα υψηλότερα ποσοστά ευστοχίας. Για παράδειγμα, ακόμα κι αν σε πρώτη φάση δε βρει το σουτ ή την πάσα που επιθυμεί, έχει την υπομονή και την οξυδέρκεια να περιμένει και να καταλήξει σε γωνία του ζωγραφιστού που του αρέσει κι έχει μεγαλύτερες πιθανότητες σκοραρίσματος. Θα υπάρξουν βραδιές που θα χάσει το καθαρό μυαλό του και θα ψάξει παραπάνω από όσο πρέπει το σκορ, ωστόσο έχει τη μπασκετική ωριμότητα να διαχειριστεί και τέτοιους είδους συνθήκες...
Η δημιουργία του σαφώς και δεν περιορίζεται μόνο μέσω καταστάσεων pick n' rolls. Σίγουρα, δε βλέπει τις διαγώνιες πάσες που δίνει ο Σλούκας για παράδειγμα, όμως έχει καλό vision στο μισό γήπεδο, ικανοποιητική τεχνική και διάθεση να βρίσκει τους συμπαίκτες του άμεσα στις πλευρές ή μετά από διείσδυσή του και ψάξιμο προς τα έξω. Φυσικά, πλέον αποτελεί τον καλύτερο πασέρ της Ευρώπης σε επιθέσεις στο transition, συνθήκη στην οποία είναι απολαυστικός γενικότερα, ειδικά όταν βρει δίπλα του έτοιμα χέρια να στηθούν και να σουτάρουν άμεσα. Για παίκτη τέτοιας "πάστας", η ευστοχία του από τη γραμμή των βολών ήταν μέτρια, αλλά τους τελευταίους μήνες έχει βελτιώσει τα νούμερά του κι έχει αποκτήσει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα χέρια του...
Το κυριότερο μειονέκτημα του Αμερικάνου γκαρντ στο επιθετικό κομμάτι συναντάται φυσικά στο κομμάτι της περιφερειακής εκτέλεσης. Ο Σορτς δεν έχει σταθεροποιήσει την αποτελεσματικότητά του πίσω από τη γραμμή των 6,75μ., παρότι το σωστό shot selection που διαθέτει του "επιτρέπει" να καταγράφει καλά ποσοστά από μακριά. Η συγκεκριμένη αστάθειά του, τον καθιστά παίκτη που δύσκολα μπορεί να φανεί ιδιαίτερα παραγωγικός παίζοντας μακριά από τη μπάλα για αρκετή ώρα. Παρόλα αυτά, οφείλουμε να επισημάνουμε κάτι για να μην υπάρχουν υπερβολές. Μπορεί να μην είναι "Ναν", αλλά δεν είναι ούτε "Καλάθης", ειδικά από τη στιγμή που μιλάμε για ένα παιδί που κάθε χρόνο γίνεται ολοένα και καλύτερος και το επιτόπιο άλμα του μαζί με τη μηχανική του δεν είναι άσχημα, ιδιαίτερα όταν σουτάρει μετά από ντρίμπλα. Με τη μπάλα στα χέρια, προβλέπω ότι δε θα είναι τόσο κακός από την περιφέρεια, όμως προβληματίζομαι για το πώς θα τα πάει σαν spot shooter. Εκεί, πιθανότατα θα χρειαστεί ένα διαφορετικό πλαίσιο κινήσεων για να απειλήσει που θα περιλαμβάνει κοψίματα κατά μήκος της baseline. Έτοιμες προπονητικές παρεμβάσεις επιβάλλεται να υπάρξουν και για τις on ball φάσεις, όταν οι άμυνες θα επιλέγουν "under" αντιμετώπιση. Διπλά ή back screens, σωστές γωνίες τοποθέτησης των ψηλών στα picks και "καθαρή" απομόνωση είναι μερικές από τις επιλογές που θα βοηθούσαν τον ταχύτατο γκαρντ να αναπνεύσει απέναντι σε τέτοιου είδους αντιμετωπίσεις...
Για τις αμυντικές δυνατότητες του Σορτς έχουν γίνει πολλές αναλύσεις και συζητήσεις το τελευταίο διάστημα. Καταρχάς, ο περσινός M.V.P. του EuroCup είναι αρκετά ανταγωνιστικός αμυνόμενος πάνω στη μπάλα, ενώ ορισμένες φορές "διαβάζει" γρήγορα τις αντίπαλες πάσες ή ενέργειες και παράγει κλεψίματα που ξεδιπλώνουν τους "αγαπημένους" του αιφνιδιασμούς. Τα προβλήματά του φυσικά κι έχουν να κάνουν με την έλλειψη μεγέθους από το σώμα του (είναι μόλις 1,75μ.), που έρχεται σε συνδυασμό με τον αδύναμο κορμό και τα όχι τόσο μακριά άκρα του. Επίσης, αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα στον έλεγχο των αντίπαλων κοψιμάτων, αλλά τουλάχιστον τις τελευταίες σεζόν παρουσιάζει ένα καλύτερο πρόσωπο στην ομαδική άμυνα. Γενικά, επειδή στοχεύεται από τους προπονητές είτε στο low post, είτε μέσω screens κοντού με κοντού προκειμένου να αμυνθεί πάνω σε ψηλότερο και ποιοτικό σκόρερ στην περιφέρεια, κάθε σύνολο που τον έχει στις τάξεις του ΟΦΕΙΛΕΙ να δημιουργήσει αμυντικό πλάνο με Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ε-Σ περιστροφές και καλύψεις, γιατί ο Αμερικανός χρειάζεται βοήθειες για να μην αποδειχθεί "τρύπα" στις σετ αμυντικές καταστάσεις...
Ο Παναθηναϊκός της τελευταίας σεζόν ήταν κάκιστος σε αυτό το κομμάτι. Υπήρχαν στιγμές που με την πρώτη αντίπαλη πάσα οι περισσότεροι παίκτες χάνονταν και δεν εκτελούταν ούτε μία σωστή περιστροφή. Κάτι τέτοιο δεν ίσχυε τη σεζόν του έβδομου ευρωπαϊκού και για αυτόν το λόγο ήταν τρομερά απρόσμενο να καταγραφεί μία τόσο άσχημη προπονητική εικόνα τους τελευταίους μήνες. Όπως καταλαβαίνετε, εντός ενός ανάλογου αμυντικού πλαισίου ο Σορτς δε θα μπορέσει να βοηθηθεί και το πράσινο πρόβλημα ίσως γίνει ακόμα εντονότερο με εκείνον στο ρόστερ...
Αυτός είναι ο κύριος προβληματισμός που υπάρχει στο αμυντικό σκέλος. Παρόλα αυτά, ο κόουτς Αταμάν είναι αναγκασμένος να βρει την κατάλληλη συνταγή κι επιθετικά, προκειμένου ο παίκτης που επέλεξε να αποκτήσει την κατάλληλη χημεία με το νο1 εκτελεστή των ευρωπαϊκών παρκέ, που δεν είναι άλλος από τον Ναν. Ο M.V.P. της Ευρωλίγκα είναι ξεκάθαρα ένας παίκτης που αισθάνεται καλύτερα όταν παίζει με τη μπάλα στα χέρια, αν κι η ποιότητά του και το μενού εκτελέσεων που διαθέτει τον καθιστούν "θεριστή" μένοντας κι "off ball". Αν ο Παναθηναϊκός εξακολουθήσει να στηρίζεται τόσο έντονα στον Αμερικανό αρχισκόρερ και "τρέξει" ξανά μεγάλο όγκο επιθέσεων με εκείνον σε ρόλο ballhandler, τότε ο Σορτς θα δυσκολευτεί πάρα πολύ να παράξει, καθώς όπως αναφέραμε παραπάνω δεν είναι spot up εκτελεστής και το επιθετικό μοντέλο του νέου του προπονητή δεν περιλαμβάνει πολλά κοψίματα. Όπως καταλαβαίνετε, για να μπορέσει το συγκεκριμένο δίδυμο να αποδώσει στο βαθμό που περιμένει ο σύλλογος, θα πρέπει ο Ναν να αποκτήσει έναν πιο μεικτό χαρακτήρα στο μισό γήπεδο και να παίξει περισσότερο μακριά από τη μπάλα. Αν συμβεί αυτό κι ο πρώην ΝΒΑer αποδεχθεί έναν πιο πολυποίκιλο επιθετικά ρόλο, παραμένοντας φυσικά το βασικό γρανάζι της ομάδας, τότε πραγματικά θα έχει πραγματοποιηθεί το πρώτο βήμα προκειμένου να δημιουργηθεί το καλύτερο δίδυμο περιφερειακών στην Ευρώπη...
Πέρα από τις παραπάνω προβληματισμούς που οφείλει να λύσει ο κόουτς Αταμάν προκειμένου πρώτα από όλα ο ίδιος να δικαιωθεί για την επιλογή του, οι κυπελλούχοι Ελλάδας οφείλουν να προσέξουν και κάτι ακόμα. Σορτς και Ναν είναι αναγκαίο να πλαισιωθούν από ένα γκαρντ-φόργουορντ με ικανότητα στην περιφερειακή άμυνα, ενώ στη θέση "5" πρέπει να αποκτηθεί pick n' roll σέντερ. Για το δεύτερο θέμα φυσικά και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει ο Λεσόρ, ωστόσο θα ήταν ρίσκο για τον Παναθηναϊκό να στηριχθεί μόνο στο Γάλλο διεθνή μετά το σοβαρό τραυματισμό που ξεπέρασε. Όσον αφορά το πρώτο σκέλος, εννοείται ότι ο Γκραντ θα έχει και τη νέα σεζόν κομβικό ρόλο στο πρότζεκτ, όμως δε θα ήταν κακό οι πράσινοι να αρχίσουν να κοιτάζουν και την επόμενη μέρα, ειδικά από τη στιγμή που ο Καλαϊτζάκης δείχνει να μη βελτιώνει την περιφερειακή εκτέλεσή του...
Κατά τη γνώμη μου, ο Παναθηναϊκός έπραξε πολύ ορθά με την απόκτηση του Σορτς. Βάσει της περσινής εικόνας του, είχε ανάγκη τόσο από την έλευση ενός ποιοτικού PG, όσο κι από την προσθήκη παικτών που θα του έδιναν μεγαλύτερη ένταση, ανθεκτικότητα, δίψα, ταχύτητα κι ενέργεια. Ο ηγέτης της Παρί διαθέτει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά κι από τη στιγμή που είναι εξαιρετικός στις pick n' roll δράσεις και διαθέτει καλή midrange εκτέλεση μετά από ντρίμπλα, ήταν σίγουρο ότι θα αρέσει στον κόουτς Αταμάν. Εκτός όλων όσων αναλύσαμε παραπάνω, η ένταξή του θα σημάνει και την αύξηση της παραγωγικότητας του τριφυλλιού στο transition, κάτι που σταδιακά έγινε φέτος λόγω του ερχομού του Οσμάν. Ο Τούρκος μαζί με τα δύο "βαριά" αμερικάνικα όπλα της backcourt πράγματι μπορούν να δημιουργήσουν μία τρομακτική transition απειλή κι ο προπονητής τους οφείλει να κοιτάξει εντονότερα προς αυτήν την επιθετική κατεύθυνση...
Συμπερασματικά, ο Σορτς μπορεί να αποδειχθεί μία εξαιρετική κίνηση για τον Παναθηναϊκό γιατί έχει τα φόντα να ταιριάξει στο τακτικό μοντέλο του Εργκίν Αταμάν. Παρόλα αυτά, ο Τούρκος τεχνικός είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να προχωρήσει σε μετατροπές-βελτιώσεις, οι οποίες θα βοηθήσουν τον Αμερικανό να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Φυσικά, δε χρειάζεται να επισημάνουμε ότι πρέπει να μην επαναληφθούν δίδυμα τύπου "Σλούκα-Μπράουν", όπως κι ότι ο Έλληνας αρχηγός είναι αστείο να υποτιμάται ακόμα και σε αυτό το στάδιο της καριέρας του. Παραμένει ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ τόσο αγωνιστικά, όσο κι εξωαγωνιστικά και μια πρόωρη ανανέωση του συμβολαίου του θα ήταν η καλύτερη είδηση για το club...