Μάρκο Γκρούγιτς και Ζοάο Μάριο συμφώνησαν με την Α.Ε.Κ. και το SportPortal2014.blogspot.gr παρουσιάζει όλα όσα πρέπει να ξέρετε για την παρούσα αγωνιστική τους κατάσταση και την ένταξή τους στο πλάνο του Νίκολιτς!
Η συγκεκριμένη στήλη δημιουργήθηκε το 2016 με στόχο να παρουσιάζει με κάθε λεπτομέρεια τους νέους ποδοσφαιριστές, προπονητές και τεχνικούς διευθυντές των ''μεγάλων'' ομάδων! Δίνει έμφαση σε όσους δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί στο ευρύ κοινό και κυρίως προέρχονται από την αγορά του εξωτερικού!
Ο Μάρκο Γκρούγιτς γεννήθηκε στις 13 Απριλίου του 1996 στο Βελιγράδι. Από ηλικία 13 ετών εντάχθηκε στις ακαδημίες του Ερυθρού Αστέρα κι αφού πέρασε από όλα τα τμήματα υποδομής του, κατάφερε να πραγματοποιήσει το επαγγελματικό ντεμπούτο του την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος της σεζόν 2012-13. Από τη στιγμή που δεν έπαιρνε ευκαιρίες με την πρώτη ομάδα, δόθηκε δανεικός στην Κολούμπαρα της δεύτερης κατηγορίας, ωστόσο η συμφωνία διακόπηκε μετά από έξι μήνες. Από εκείνο το σημείο και μετά σημείωσε ραγδαία βελτίωση στο παιχνίδι του, μετατράπηκε σε μία εκ των βασικών μονάδων των ερυθρόλευκων και προσέλκυσε το ενδιαφέρον σχεδόν όλων των σπουδαίων δυνάμεων του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Τελικά επέλεξε να αποδεχθεί την πρόταση της Λίβερπουλ, με τον Κλοπ να στέλνει συνεργάτη του στη σερβική πρωτεύουσα για να κάμψει τις αντιρρήσεις της οικογένειάς του και να τον πείσει. Το club του Άνφιλντ δαπάνησε 7.000.000 ευρώ για την αγορά του το Γενάρη του 2016, όμως ο Ερυθρός Αστέρας τον διατήρησε για άλλους έξι μήνες ως δανεικό προσφέροντας 1.000.000 ευρώ ως "ενοίκιο" (στο τέλος της χρονιάς πανηγύρισε και την κατάκτηση του πρωταθλήματος)...
Η εμπειρία του στην Αγγλία ήταν αρκετά δύσκολη. Πήρε κάποιες ευκαιρίες, αλλά ήταν φανερό πως ο οργανισμός του δεν ήταν έτοιμος να ανταποκριθεί σε αυτό το στυλ παιχνιδιού. Μετά από 1,5 χρόνο παραχωρήθηκε δανεικός στην Κάρντιφ της Τσάμπιονσιπ, επιλογή που τον βοήθησε να ανακτήσει τον αγωνιστικό ρυθμό του. Όταν επέστρεψε στη Λίβερπουλ αποχώρησε με το ίδιο καθεστώς, αυτήν τη φορά όμως για χάρη της Χέρτα της Μπουντεσλίγκα. Στο ξεκίνημα της γερμανικής σταδιοδρομίας του στάθηκε άτυχος με κάποιους τραυματισμούς, όμως στη συνέχεια ήταν εξαιρετικός κι "ανάγκασε" τους Βερολινέζους να ανανεώσουν το δανεισμό του προσφέροντας διπλάσιο ποσό για το δανεισμό του σε σχέση με την πρώτη φορά (1.000.000 ευρώ το καλοκαίρι του 2018, 2.000.000 ευρώ μετά από δώδεκα μήνες)...
Ο Γκρούγιτς πλέον είχε αλλάξει αγωνιστικό στάτους και παρότι δεν υπολογιζόταν από τη Λίβερπουλ, ήταν έτοιμος να παίξει σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο από τη Χέρτα. Το φθινόπωρο του 2020 συμφώνησε με την Πόρτο, η οποία αρχικά προτίμησε να τον αποκτήσει ως δανεικό. Από τη στιγμή που εξελίχθηκε σε σημαντικό μέλος της, η διοίκηση των "Δράκων" ανανέωσε τη συμφωνία με το σύλλογο του Άνφιλντ, δίνοντας αυτήν τη φορά "ενοίκιο" της τάξης του 1.000.000 ευρώ κι εντέλει τον έκανε ολοκληρωτικά δικό της το καλοκαίρι του 2022 έναντι 9.000.000 ευρώ. Από τη σεζόν 2023-24 άρχισε να χάνει τη θέση του στη βασική ενδεκάδα, ενώ πέρσι ουσιαστικά δεν αγωνίστηκε καθόλου εξαιτίας του σοβαρού τραυματισμού του στον αχίλλειο. Σε πέντε χρόνια πρόλαβε να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα, ένα κύπελλο, τρία Σούπερ Καπς κι ένα Λιγκ Καπ με την Πόρτο και κανείς δεν ξέρει τι θα είχε συμβεί αν δεν στεκόταν τόσο άτυχος περίπου πριν ένα χρόνο από σήμερα. Είναι διεθνής με όλες τις Εθνικές ομάδες της Σερβίας και μάλιστα ήταν μέλος της αποστολής των νέων που κατέκτησε το Μουντιάλ του 2015. Με τους άντρες έχει αγωνιστεί 28 φορές και βρισκόταν στο τελικό ρόστερ τους στα δύο τελευταία Παγκόσμια Κύπελλα...
Ο νέος μέσος της Α.Ε.Κ. είναι ένας αρκετά ήρεμος χαρακτήρας. Δε μιλάει πολύ εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου, διακρίνεται για την ομαδικότητά του κι επιλέγει να συμπεριφέρεται στα αποδυτήρια με σοβαρότητα. Διαθέτει ηγετικά χαρακτηριστικά, τα οποία εκφράζει όμως με ένα διαφορετικό τρόπο σε σχέση με ό,τι έχουμε στο μυαλό μας. Προσπαθεί να δίνει το σωστό παράδειγμα στους συμπαίκτες του κι όχι τόσο να τους κατευθύνει με οδηγίες ή αυξάνοντας τις ατομικές ενέργειες στο γήπεδο. Ψάχνει τις πρωτοβουλίες, δεν τις αποφεύγει σε καμία περίπτωση και πάντα παρουσιάζεται πνευματικά έτοιμος. Γενικά αποτελεί μία προσωπικότητα που κάθε ομάδα έχει ανάγκη να... κυκλοφορεί στα αποδυτήριά της...
Η βασική θέση του Σέρβου διεθνή είναι αυτή του αμυντικού μέσου. Έχει χρησιμοποιηθεί και σε πιο προωθημένους ρόλους κατά καιρούς, ωστόσο του ταιριάζει περισσότερο να αγωνίζεται ως "6άρι", ειδικά σε τρίγωνα ή ρόμβους στον άξονα. Τακτικά είναι top για τα ελληνικά δεδομένα. Παίρνει εξαιρετικές τοποθετήσεις τόσο αμυντικά, όσο και σε φάση ανάπτυξης και πάντα παραμένει πιστός στις οδηγίες και το πλάνο του προπονητή του. Διαθέτει πολύ καλή αίσθηση του χώρου που καλύπτει και με την παρουσία του "γεμίζει" την κεντρική σύνθεση της ομάδας του. Επίσης, πρόκειται για πανέξυπνο ποδοσφαιρικά παίκτη, που πλέον με τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει μπορεί να διαβάζει ορθά τις ανάγκες των παιχνιδιών...
Ο Γκρούγιτς κατάφερε να μπει στο στόχαστρο των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών συλλόγων κι εντέλει να πάρει μεταγραφή σε έναν εξ αυτών, διότι από πολύ μικρή ηλικία διάθετε ένα πλήρες πακέτο δεξιοτήτων. Τι εννοούμε με αυτό; Από τη μία πλευρά διαθέτει την τεχνική κατάρτιση να συνεισφέρει στο κομμάτι της δημιουργίας, αλλά κι από την άλλη είναι κι αρκετά επιθετικός στο μαρκάρισμά του. Να πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Καταρχάς, ο 29χρονος άσος προσφέρει ψύχραιμες και ποιοτικές υποδοχές της μπάλας κατά το πρώτο στάδιο ανάπτυξης. Μπορεί να διατηρήσει τον έλεγχο κι υπό πίεση, είναι ομαδικός, διορατικός και πάντα προσπαθεί να προωθήσει την κυκλοφορία προς τις επόμενες ζώνες. Θα επιλέξει να παίξει κι απλά, με κοντινές και χαμηλές μεταβιβάσεις, αλλά να είστε σίγουροι ότι θα παράξει και κάμποσες πάσες-κλειδιά προς την επίθεση, ειδικά δοκιμάζοντας κάθετες είτε κεντρικά, είτε προς τον ελεύθερο χώρο στα πλάγια. Δεν του αρέσει να σηκώνει τη μπάλα συχνά από το έδαφος, όμως όταν το κάνει επιχειρώντας διαγώνιες ή μακρινές μπαλιές, το αποτέλεσμα είναι συνήθως ικανοποιητικό. Όπως καταλαβαίνετε, έχει όλα τα φόντα να ταιριάξει σε ένα σύνολο που στηρίζεται στη σωστή κι επίμονη κυκλοφορία της μπάλας, στον έλεγχο του ρυθμού και να συνεισφέρει σημαντικές υπηρεσίες σε μία προσπάθεια παραγωγής συνεργασιών...
Πρόκειται για ομαδικό παίκτη. Δε δοκιμάζει συχνά τη ντρίμπλα του κι όταν το κάνει στηρίζεται περισσότερο στην ποιότητα των επαφών του και την τεχνική του κατάρτιση, παρά στην ταχύτητα και την ευκινησία του κορμού του. Πού και πού κάνει την... έκπληξη επιχειρώντας ατομικά ανεβάσματα της μπάλας (υστερούν λίγο σε ταχύτητα). Είναι δεξιοπόδαρος, ωστόσο δε σουτάρει όσο θα έπρεπε. Απειλεί την αντίπαλη εστία κυρίως μέσω στημένων φάσεων, καθώς με ύψος 1,91 μ. και σωστή χρήση του κεφαλιού του αποτελεί πολύ καλό παίκτη στις εναέριες μονομαχίες (το άλμα του δεν είναι εντυπωσιακό). Λίγες θα είναι κι οι φορές που θα τον δείτε να σεντράρει, αν κι όντας κινητικός μακριά από τη μπάλα, δεν αποκλείω να βρεθεί σε θέσεις που θα αναγκαστεί είτε να γυρίσει, είτε να γεμίσει προς την αντίπαλη περιοχή...
Αμυντικά όπως ήδη θα έχετε καταλάβει έχουμε να κάνουμε με ένα μέσο που μπορεί να δώσει λύσεις στο κομμάτι της αναχαίτησης και με σωστές τοποθετήσεις και καλύψεις των χώρων σε φάση οργανωμένης αμυντικής λειτουργίας. Όπως καταγράψαμε παραπάνω, ο Γκρούγιτς είναι αρκετά επιθετικός στο μαρκάρισμά του και ξέρει να πιέζει αποτελεσματικά τον αντίπαλο όταν έχει προλάβει να βρεθεί κοντά του. Επίσης, κλείνει αποτελεσματικά τους διαδρόμους προς τη μεγάλη περιοχή της ομάδας του και θα προσφέρει και κλεψίματα της μπάλας μέσω άμεσου διαβάσματος αντίπαλης μεταβίβασης. Πρόκειται για άκρως αξιόλογο "εργαλείο" για σύνολα που πρεσάρουν ψηλά κι έντονα, όχι μόνο επειδή είναι ικανός να αυξήσει τις άμεσες ανακτήσεις, αλλά και λόγω του ελέγχου των χώρων πίσω από την "εστία" πίεσης. Φυσικά, βοηθάει πάρα πολύ και στις αμυντικές στημένες φάσεις με το ύψος του, ενώ γενικά δεν είναι ιδιαίτερα σκληρός ή αντιαθλητικός στο παιχνίδι του και θα "κιτρινιστεί" μόνο όταν πρέπει. Λίγες φορές θα τον δείτε να κάνει και κάποιο τάκλιν...
Μέχρι να υποστεί τον περσινό σοβαρό τραυματισμό στον αχίλλειο και παρότι πρόπερσι είχε μειωθεί ο χρόνος του στην Πόρτο, η φυσική του κατάσταση ήταν τρομερή. Με την πάροδο των χρόνων αντιμετώπιζε κάποια προβλήματα κυρίως μυϊκής φύσεως που είχαν επηρεάσει την αθλητικότητά του, αλλά στις αρχές του περσινού φθινοπώρου ήταν εντάξει. Ο Γκρούγιτς των περασμένων ετών θα έκανε... πλάκα στον τομέα των αντοχών παίζοντας στην Ελλάδα. Δεν είναι ούτε ο πιο γρήγορος, ούτε κι ο πιο ευκίνητος μέσος που έχουν δει οι φίλοι της Α.Ε.Κ. και σίγουρα αισθάνεται καλύτερα-προσφέρει περισσότερα εντός ενός αγωνιστικού πλαισίου που το σύνολό του ελέγχει το ρυθμό και δεν "ακροβατεί" μεταξύ συνεχών transition καταστάσεων. Κινείται συνεχώς χωρίς τη μπάλα και ζητά να την παίρνει στο χώρο ευθύνης του. Διαθέτει δυνατό κορμό και δεν αποφεύγει τις επαφές και τις μονομαχίες, παρότι δεν είναι οι αγαπημένες του φάσεις...
Όπως είχα επισημάνει τις προηγούμενες εβδομάδες, η Α.Ε.Κ. είχε τρομερή ανάγκη από την προσθήκη ενός παίκτη που θα συνεισέφερε στη βελτίωση της αμυντικής λειτουργίας και θα της προσέδιδε διαφορετικά χαρακτηριστικά σε έναν άξονα που αποτελούταν από παίκτες όπως ο Μάριν, ο Πινέδα, ο Μάνταλος, ο Περέιρα κι ο Λιούμπισιτς. Ήταν φανερό, ότι η Ένωση δεν είχε κάποιο μέσο με ένταση, σκληράδα, ταχύτητα κι ανθεκτικότητα, ειδικά από τη στιγμή που ο Γιόνσον δείχνει να μην υπολογίζεται ιδιαίτερα. Το σύνολο του Νίκολιτς παράλληλα υπέφερε και στο κομμάτι της σωστής κάλυψης των χώρων μπροστά από την άμυνα, κάτι που μπορεί να μη φάνηκε απέναντι στην Άντερλεχτ στο ματς της Νέας Φιλαδέλφειας, όμως αποτέλεσε σοβαρό πρόβλημα στα προηγούμενα ευρωπαϊκά ματς...
Ο Γκρούγιτς ποτέ δε θεωρούταν γρήγορος χαφ, ωστόσο συνεισέφερε και στην κυκλοφορία της μπάλας και στο αμυντικό κομμάτι τόσο με το επιθετικό μαρκάρισμά του, όσο και με τις τοποθετήσεις του. Όπως καταλαβαίνετε, σίγουρα θα καλύψει πολλά από τα χαρακτηριστικά που αναζητούνταν, αλλά από την άλλη πλευρά δε θα λύσει κι όλα τα προβλήματα. Για παράδειγμα, παίζοντας δίπλα στον Μάριν ή εντασσόμενος σε έναν άξονα που θα έχει διάταξη ρόμβο και θα στελεχώνεται από τον Ρουμάνο διεθνή, τον Μάνταλο και την Περέιρα, δε βλέπω πώς δε θα προκύψουν προβλήματα σε καταστάσεις μετάβασης. Επιπλέον, κανένας δε μπορεί να γνωρίζει το πότε θα βρεθεί σε ικανοποιητική κατάσταση μετά από τόσους μήνες αποχής, αν και με την Πόρτο προπονούταν κανονικά. Με λίγα λόγια, η Α.Ε.Κ. προχώρησε σε μία μεταγραφή-στοίχημα για την κάλυψη μίας ανάγκης που στα δικά μου μάτια έμοιαζε τρομακτικά σημαντική για τη μετέπειτα πορεία της. Το κακό είναι, ότι ακόμα κι αν ο Σέρβος βρεθεί κοντά στα δικά του στάνταρ, θα υπάρξει ανάγκη πλαισίωσής του από μέσους που δεν υπάρχουν (με εξαίρεση τον Πινέδα). Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ορισμένες λύσεις είναι πιθανόν να μείνουν πίσω στην ιεράρχηση των επιλογών εξαιτίας της προσπάθειας εύρεσης σχήματος με ολοκληρωμένα και ποικίλα στοιχεία...
Ο Ζοάο Μάριο γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1993 στο Πόρτο (έχει καταγωγή από την Ανγκόλα). Σε ηλικία εννέα ετών ξεκίνησε το ποδόσφαιρο μέσω της ακαδημίας του ιστορικού συλλόγου της γενέτειράς του, ωστόσο του 2004 μετακόμισε σε εκείνη της Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Πέρασε από όλα τα μικρά τμήματα των "Λιονταριών" και το επαγγελματικό ντεμπούτο του σημειώθηκε το Δεκέμβρη του 2011 σε ένα παιχνίδι τους με τη Λάτσιο για το Europa League. Επειδή έπαιρνε σημαντικό χρόνο συμμετοχής μόνο με τη δεύτερη ομάδα (ήταν κι αρχηγός της), τον Ιανουάριο του 2014 παραχωρήθηκε ως δανεικός στη Βιτόρια Σετούμπαλ, η οποία βρισκόταν τότε στην πρώτη κατηγορία της Πορτογαλίας. Με τις εμφανίσεις του εκεί έπεισε τους ιθύνοντες του συλλόγου της πρωτεύουσας ότι αξίζει μία ευκαιρία κι εκείνοι του την έδωσαν. Άμεσα μετατράπηκε σε βασικό πυλώνα της Σπόρτινγκ και δύο χρόνια αργότερα πωλήθηκε στην Ίντερ έναντι σχεδόν 45.000.000 ευρώ!
Η παρθενική σεζόν του στην Ιταλία δεν ήταν άσχημη, ωστόσο ο ερχομός του Σπαλέτι σήμανε και τη μείωση του χρόνου του. Στις αρχές του 2018 δόθηκε δανεικός στη Γουέστ Χαμ έναντι "ενοικίου" 1.200.000 ευρώ, με την οποία σημείωσε ορισμένες πολύ καλές εμφανίσεις. Επέστρεψε στο Μιλάνο και παρέμεινε ακόμα ένα χρόνο στους "Νερατζούρι", όντας κυρίως εναλλακτική λύση. Το καλοκαίρι του 2019 άρχισαν οι νέοι δανεισμοί του, αρχικά στη Λοκομοτίβ Μόσχας και στη συνέχεια στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Φορώντας τη φανέλα της ομάδας που τον ανέδειξε ήταν εξαιρετικός και συνέβαλε καθοριστικά στην επιστροφή της στον πορτογαλικό θρόνο μετά από 19 χρόνια (εκείνη τη σεζόν κατέκτησε και το Λιγκ Καπ, ενώ κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του είχε πανηγυρίσει ένα κύπελλο κι ένα Σούπερ Καπ)!
Μετά το τέλος του δανεισμού του έμεινε ελεύθερος από την Ίντερ και συμφώνησε με τη Μπενφίκα! Όπως ήταν λογικό, η συγκεκριμένη απόφασή του "παρήγαγε" μεγάλο ντόρο στη χώρα του, ωστόσο εκείνος δεν πτοήθηκε και κατέγραψε τρεις εξαιρετικές σεζόν με τη φανέλα των "Αετών". Μάλιστα, φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού μερικές φορές και προσέθεσε στο ενεργητικό του ακόμα ένα πρωτάθλημα κι ένα Σούπερ Καπ! Το περσινό φθινόπωρο αποφάσισε να αποδεχθεί την πλουσιοπάροχη πρόταση της Μπεσίκτας, η οποία αρχικά τον απέκτησε ως δανεικό. Το φετινό Γενάρη αποφάσισε να τον αγοράσει έναντι 2.000.000 ευρώ, αφού ήταν σταθερά βασικός. Στην Κωνσταντινούπολη δεν ήταν κακός, απλά έτυχε να αποτελέσει μέλος ενός πρότζεκτ χωρίς ποδοσφαιρική λογική. Μετά τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό του Αυγούστου και την αποχώρηση Σόλσκιερ δεν υπολογιζόταν. Είναι διεθνής με όλες τις ομάδες της Εθνικής Πορτογαλίας και με τους άντρες έχει αγωνιστεί 56 φορές (έχει σημειώσει και 3 γκολ) κι έχει κατακτήσει το EURO του 2016 και το Nations League του 2019. Τελευταία φορά κλήθηκε πριν από 2,5 χρόνια...
Ο νέος ποδοσφαιριστής της Α.Ε.Κ. έχει παρουσιάσει δείγματα μίας προσωπικότητας που έχει χάσει τα κίνητρά του. Η αλήθεια είναι, ότι τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της θητείας του στο εξωτερικό, δεν κατάφερε να δικαιώσει όσους πίστευαν ότι θα κάνει μεγάλη καριέρα, ενώ και στη Μπεσίκτας δε βρέθηκε σε θέση να αναλάβει παραπάνω ευθύνες. Πρέπει άμεσα να ανακτήσει τη μαχητικότητα και το πάθος του και να μην αντιμετωπίσει την ελληνική εμπειρία του ως ένα ακόμα βήμα προς το τέλος της ποδοσφαιρικής σταδιοδρομίας του. Κατά τα άλλα, δε νομίζω ότι θα δημιουργήσει προβλήματα ούτε με τους συμπαίκτες του, ούτε με το τεχνικό σταφ κι έρχεται συνειδητοποιημένος με την ιδέα ότι δε θα βρίσκεται στην αρχική ευρωπαϊκή λίστα...
Έχει χρησιμοποιηθεί σε όλες τις θέσεις του κέντρου. Κατά κύριο λόγο λογιζόταν ως αριστερός εξτρέμ όλα αυτά τα χρόνια, ωστόσο έχει αγωνιστεί κι ως κεντρικός χαφ, "10άρι" και δεξιός μεσοεπιθετικός. Την παρούσα χρονική στιγμή προσωπικά θεωρώ ότι του ταιριάζουν οι ρόλοι στην "καρδιά" του άξονα. Εγώ θα ήθελα να τον δω στη δυάδα των χαφ σε συστήματα που περιλαμβάνουν τοποθέτησή τους στην ευθεία (π.χ. 4-2-3-1), πίσω από τον επιθετικό κι υπό ειδικές καταστάσεις εσωτερικά του ρόμβου που δοκιμάζει ο νέος προπονητής του και στο "τρίγωνο" του 4-3-3. Τακτικά είναι εξαιρετικός για τα ελληνικά δεδομένα και γνωρίζει πολύ καλά τις απαιτήσεις και τις ανάγκες όλων αυτών των ρόλων. Πλέον, χρησιμοποιεί πολύ περισσότερο το μυαλό του κατά τη διάρκεια των αγώνων και καλύπτει πολλές από τις αδυναμίες του με αυτόν τον τρόπο...
Σε αυτήν εδω την ανάλυση δε θα επιχειρήσουμε να αναπτύξουμε τις παραμέτρους του αγωνιστικού "πακέτου" του Ζοάο Μάριο πριν από κάποια χρόνια, αλλά την τωρινή του κατάσταση. Πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε αυτό από τώρα, για να μην υπάρξουν παρερμηνείες και σχόλια που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Αρχικά, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η τεχνική κατάρτισή του παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Έχει μειώσει τον αριθμό των προσπαθειών που επιχειρεί ντριμπλάροντας και την παραγωγή ρηγμάτων μέσω "1vs1" καταστάσεων, ωστόσο όποτε δοκιμάζει να περάσει τον αντίπαλό του παραμένει αποτελεσματικός αν και λιγότερο σε σχέση με το παρελθόν. Η ντρίμπλα του στηρίζεται κυρίως στην ποιότητα των επαφών του και στον τρόπο που χρησιμοποιεί το σώμα του και λιγότερο στην ταχυδύναμη. Προσφέρει ψύχραιμες υποδοχές της μπάλας, όμως πλέον δυσκολεύεται να διατηρήσει τον έλεγχο υπό έντονη πίεση ή έχοντας στην πλάτη τον αντίπαλο. Επίσης, τους τελευταίους μήνες έχει μειώσει και τον αριθμό των σεντρών του και γενικά δε σηκώνει τη μπάλα συχνά από το έδαφος. Με το δεξί του (αυτό είναι το "καλό" πόδι του) σίγουρα θα προσφέρει ορισμένα αποτελεσματικά και τεχνικά γεμίσματα προς την περιοχή, απλά δείχνει μία ροπή στο να παίζει πιο απλά και σίγουρα...
Ένα από τα στοιχεία που με έχουν προβληματίσει περισσότερο από τον Πορτογάλο τον τελευταίο χρόνο έχει να κάνει με την αποφυγή πρωτοβουλιών στο παιχνίδι του. Δε ζητά τόσο έντονα τη μπάλα σε φάση επιθετικής ανάπτυξης κι οι τοποθετήσεις του κάποιες φορές "μαρτυρούν" τη συγκεκριμένη επιθυμία του. Γενικά, έχει πάψει να κινείται έντονα στο χώρο και συνεισφέρει κυρίως όντας κάτοχος. "Βλέπει" γήπεδο, μπορεί να λειτουργήσει αποδοτικά εντός ενός ελεγχόμενου ρυθμού παιχνιδιού κι ενός συνόλου που ζητά από εκείνον λίγα αλλά σημαντικά πράγματα. Αν τροφοδοτηθεί σε σημείο που θέλει και νιώθει άνετα, έχει την ικανότητα να προσφέρει πάσες-κλειδιά προς την επίθεση, είτε με μία επαφή και συμμετέχοντας σε συνεργασίες, είτε κάθετα και προωθημένα. Είναι περισσότερο ομαδικός σε αυτήν τη φάση της καριέρας του και του αρέσει να δημιουργεί πάντα στο σωστό timing. Όπως αναφέραμε ήδη, δεν προτιμά πλέον συχνά την επιλογή των μεταβιβάσεων που γίνονται με "σήκωμα" της μπάλας από το έδαφος. Μην περιμένετε να δείτε πολλές τέτοιου τύπου ενέργειες από τον πρώην άσο της Μπεσίκτας, αν και διαθέτει την ποιότητα να παράξει πολλές εύστοχες εναλλαγές σε μακρινούς ή διαγώνιους στόχους...
Το υψηλό ποιοτικό επίπεδό του θα φανεί και στον τομέα των τελειωμάτων. Με αυτήν την τεχνική κατάρτιση και τις σωστές τοποθετήσεις που παίρνει εντός της αντίπαλης περιοχής, ο Ζοάο Μάριο καταφέρνει να αποδεικνύεται επιθετικά παραγωγικός και με το σκοράρισμά του. Το θέμα είναι να μπορέσει να βρει τέτοιες ευκαιρίες, καθώς έχει μειώσει και τις τελικές προσπάθειές του. Τα σουτ που δοκιμάζει είναι ως επί το πλείστον τεχνικά κι επιπρόσθετα έχει την ικανότητα να τελειώσει φάσεις με μία επαφή και να εκτελέσει στημένες φάσεις κάθε τύπου. Παρότι το ύψος του είναι "οκ" (1,79 μ.), εξαιτίας του μέτριου άλματός του μην περιμένετε πολλές.... νίκες από εκείνον στο κομμάτι των εναέριων μονομαχιών...
Ο 32χρονος μέσος ποτέ δε θεωρούταν το καλύτερο παράδειγμα ποδοσφαιριστή με αμυντική συνέπεια. Όταν ωρίμασε τακτικά και βλέποντας ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρει να παραμείνει σε υψηλό επίπεδο, παρουσίασε ένα πιο προσηλωμένο προφίλ, όμως σίγουρα υπήρχαν καλύτεροι μεσοεπιθετικοί από εκείνον σε αυτόν τον τομέα. Σε αυτήν την ηλικία, θα είναι λίγο παράλογο να του ζητηθούν πράγματα που θα του μειώσουν τις ανάσες του, άρα και τη συνεισφορά του στο επιθετικό-δημιουργικό κομμάτι. Προσωπικά, δε μπορώ να τον βλέπω να κυνηγά αντίπαλα μπακ παίζοντας ως εξτρέμ ή να του ζητείται να πρεσάρει με ένταση ψηλά. Πρέπει να προστατευτεί από την ομαδική λειτουργία, προκειμένου να βρεθεί σε θέση να κάνει τη διαφορά στο επιθετικό σκέλος. Σε αυτό το στάδιο της καριέρας του, υπάρχουν στιγμές που υποπίπτει σε φάουλ προκειμένου να προλάβει τους επιτιθέμενους, αλλά μην περιμένετε να δείτε έναν παίκτη με aggressive μαρκάρισμα, συνεχόμενη πίεση, τάκλιν και παραγωγή κλεψιμάτων...
Η φυσική του κατάσταση δε θυμίζει σε τίποτα το παρελθόν. Πλέον, υστερεί σε τομείς όπως η αντοχή, η δύναμη, η αποτελεσματικότητα στην επαφή, η ανθεκτικότητα, η ταχύτητα, η ένταση κι η ευκινησία. Το καλό είναι ότι ξέρει και μπορεί να διαχειρίζεται τις δυνάμεις του κατά τη διάρκεια του ενενηνταλέπτου και παράλληλα δεν έχει υποστεί σοβαρά προβλήματα τραυματισμών μέχρι σήμερα. Τα προτερήματά του είναι κυρίως τεχνικά κι όχι σωματικά, αν και ποτέ δεν ήταν ο πιο αθλητικός ποδοσφαιριστής των ομάδων που αγωνιζόταν...
Την τελευταία δεκαετία ο Ζοάο Μάριο ήταν ένας από τους αγαπημένους μου ποδοσφαιριστές. Προσωπικά, ποτέ δεν πίστεψα ότι θα ανταποκριθεί σταθερά στο υψηλότερο επίπεδο, όμως μου άρεσε πάρα πολύ λόγω του τρόπου που αγωνιζόταν, της ποιότητάς του και της ευχέρειάς του να χρησιμοποιηθεί σε πολλούς ρόλους. Άφησε έντονα το στίγμα του τόσο στην Εθνική Πορτογαλίας, όσο και στις Σπόρτινγκ Λισαβόνας και Μπενφίκα και σίγουρα η είδηση του ερχομού του στη χώρα μας με χαροποίησε. Παρόλα αυτά, σε αυτήν εδώ την... ιντερνετική γωνιά πάντα προσπαθούμε να αφήνουμε στην άκρη προσωπικές συμπάθειες κι αντιπάθειες και με τις αναλύσεις μας θέλουμε να αποτυπώνουμε την αλήθεια όσο πιο αντικειμενικά και ψυχρά γίνεται...
Η αλήθεια είναι, ότι η κατάσταση του έμπειρου Πορτογάλου τους τελευταίους μήνες είναι προβληματική. Η ποιότητα στο "πακέτο" του φυσικά κι υπάρχει και σίγουρα θα κάνει την... εμφάνισή της στο χαμηλό επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος. Τα προβλήματα συναντώνται σε τομείς όπως η φυσική κατάστασή του κι η έλλειψη δίψας που παρουσιάζει. Ο Νίκολιτς και γενικό όλος ο κιτρινόμαυρος οργανισμός πρέπει να δώσει μεγάλη βαρύτητα στην πνευματική διαχείριση του 32χρονου άσου, προκειμένου να του βγάλει ξανά στην επιφάνεια κίνητρα που δεν εμφανίστηκαν στην Τουρκία. Επιπρόσθετα, είναι αναγκαίο να βρεθεί ένας ρόλος που και θα του ταιριάζει σε αυτήν τη φάση της καριέρας του και παράλληλα δε θα δημιουργεί περαιτέρω προβλήματα στη μεσαία γραμμή της Ένωσης...
Όπως καταλαβαίνετε, η Α.Ε.Κ. προχώρησε σε δύο κινήσεις με μεγάλο ρίσκο. Αν το στοίχημα κερδηθεί, όπως και στην περίπτωση του Γιόβιτς, ο καρπός θα είναι πάρα, μα πάρα πολύ γλυκός. Αν τα πράγματα όμως δεν κυλήσουν με τον κατάλληλο τρόπο, τότε θα προκύψουν κενά που δεν αποκλείεται να καταστούν αδύνατο να καλυφθούν από το υπάρχον ρόστερ. Γκρούγιτς και Ζοάο Μάριο είναι δύο μεταγραφές που "λάμπουν" κι εμπνέουν τον οργανισμό, ωστόσο το συγκεκριμένο ρήμα δε συνοδεύει πάντα με την κυριολεκτική έννοια τη λέξη "χρυσός"...